روش سئو: پژوهشگران آمریكایی، با الهام از یك مولكول، تركیب جدیدی ابداع نموده اند كه شاید بتواند با باكتری هایی كه در برابر دارو مقاوم هستند، مبارزه كند.
به گزارش روش سئو به نقل از ایسنا و به نقل از گیزمگ، باكتری ها به شكل اخطار دهنده ای مقاومت خویش را در برابر بهترین پادتن های موجود می افزایند، ازاین رو ابداع پادتن های جدید، حوزه مهمی برای مطالعه است.
پژوهشگران “دانشگاه ایالتی كارولینای شمالی”(NCSU)، با الهام از یك مولكول طبیعی كه توسط میكروارگانیسم های دریایی تولید می شود، تركیب جدیدی ابداع نموده اند كه خصوصیت های ضدباكتریایی امیدواركننده ای در برابر مقاومت این نوع باكتری ها نشان داده است.
استفاده بیش از اندازه پادتن ها برای چند دهه، به مقاوم شدن باكتری ها منجر شده است؛ به صورتی كه احتمال می رود تا سال ۲۰۵۰، سالانه ۱۰ میلیون انسان به خاطر این مورد از بین بروند.
تمركز این پژوهش جدید، بر “lipoxazolidinone” است. lipoxazolidinone، موكولی است كه به صورت طبیعی توسط برخی باكتری های ساكن دریا تولید می گردد. دانشمندان، پیشتر، اثرات این مولكول را در برابر باكتری خاصی موسوم به “استافیلوكوك اورئوس مقاوم به متی سیلین” یا “مرسا” (MRSA) مشاهده كرده بودند؛ به همین جهت، تصمیم گرفتند یك نوع تركیبی از این مولكول تولید كنند كه كشنده تر باشد.
پس از اینكه مشخص شد ساختار شیمیایی تركیب جدید، مشابه ساختار طبیعی lipoxazolidinone است، پژوهشگران، قسمت هایی از این مولكول كه موثرتر بودند، جدا و روی آنها تمركز كردند. نتیجه پایانی، تركیب كشنده تری بود كه ” JJM-35″ نام گرفت.
سپس، پژوهشگران، تركیب جدید خویش را در آزمایشگاه روی مجموعه ای از باكتری ها همچون باكتری هایی كه در برابر داروهای كنونی مقاوم هستند، بررسی كردند. JJM-35، نه تنها در برابر این باكتری مقاوم، موثر بود بلكه عملكرد آن در از بین بردن این باكتری، بیش از باكتری هایی بود كه مقاوم نبودند. در بعضی موارد، این تركیب، تا ۵۰ برابر موثرتر از lipoxazolidinone طبیعی بود.
“جاشوآ پیرس” (Joshua Pierce)، پژوهشگر ارشد این بررسی اظهار داشت: یكی از جنبه های هیجان انگیز این كار، شناسایی مولكول هایی بود كه شاید عملكرد آنها با مهار مسیرهای مختلف بیوسنتز، صورت گیرد و این یعنی شاید باكتری، به سختی در برابر داروهایی كه از این مولكول به دست آمده اند، مقاومت كند.
اگرچه JJM-35 هنوز یك داروی قابل استفاده نیست اما بنیان محكمی برای ابداع دسته جدیدی از پادتن ها دارد.
پیرس اضافه كرد: در این مرحله، ما یك چهارچوب شیمیایی داریم كه قطعه گمشده ای از یك پازل است. ما از تاثیر این قطعه، آگاه هستیم و هم اكنون، همه تلاش هایمان را بر ارزیابی خصوصیت های این مولكول ها و كارآیی درون جانداری آنها متمركز كرده ایم. ما امیدواریم بتوانیم از این چهارچوب برای ساخت داروهایی استفاده نماییم كه در برابر باكتری مرسا و دیگر باكتری های مقاوم، موثر باشند.
این پژوهش، در مجله ” Angewandte Chemie” به چاپ رسید.
