روش سئو: روز ۴ نوامبر ۱۹۸۱پایگاه بایكونور شاهد پرتاب یك سفینه با موشكی از نوع پروتون بود. این كاوشگر ۷۶۰ كیلوگرمی كه ونرا-۱۴ نام داشت باید به طرف سیاره همسایه زمین ˮزهرهˮ می رفت و با فرود نرم بر روی آن ضمن فرستادن عكس، اطراف خویش را بررسی و نتایج را به زمین ارسال می كرد.
به گزارش روش سئو به نقل از ایسنا، پس از سفری چهار ماهه در ۵ مارس ۱۹۸۲ به فضای زهره رسید. در آنجا ونرا-۱۴ به دو قسمت تقسیم شد. یك بخش در مدار قرار گرفت تا بعنوان ایستگاه مخابراتی مورد استفاده قرار گیرد و یك قسمت هم برای فرود مسیر خاصی را در پیش گرفت. در ارتفاع ۵۰ كیلومتری چتر نجات باز شد ونرا-۱۴ در ۱۳.۲۵ ° جنوبی ۳۱۰ ° شرقی در دشت بازالت فرود آمد.
در بخش فرودی ابزار و تجهیزات آزمایشگاهی متعددی وجود داشت. این وسیله ها برای اندازه گیری های مختلف بكار گرفته شدند. شتاب سنج، دماسنج، فشارسنج طیف سنج، دستگاه حفاری و دستگاهی برای آزمایش شیمیایی خاك، ۲ دوربین تله فوتومتر، كروماتوگرافی گاز، رطوبت سنج، اسپكترومتر اشعه همچون سامانه های ونرا-۱۴ بودند.
با عنایت به فشار هوای فوق العاده و دمای بالای سیاره زهره، این كاوشگر برای حداقل برای ۵۷ دقیقه در محیطی با درجه حرارت ۴۶۵ درجه سانتیگراد و فشار ۹۴ برابر زمین(۹.۵ مگاپاسكال) برنامه ریزی شده بود.
ونرا-۱۴ توانست اطلاعات و تصاویر جالبی از زهره را به زمین مخابره كند. همینطور مته این كاوشگر ضمن خاكبرداری از سطح بازالتی سیاره به تجزیه و تحلیل مواد سازنده زهره پرداخت.
