روش سئو: محققان دانشگاه مونستر آلمان می گویند بیشتر آب های موجود روی كره زمین از برخورد كیهانی كه موجب شكل گرفتن ماه شده، آمده است.
به گزارش روش سئو به نقل از ایسنا و به نقل از گیزمگ، این سوال كه مقدار زیادی از آب موجود روی كره زمین از كجا آمده است را امكان دارد بتوان با بررسی دقیق ماه پاسخ داد.
برمبنای تحقیقات انجام شده توسط متخصصان سیاره شناسی دانشگاه “مونستر”(Münster)، برخورد زمین با یك ریز سیاره (planetoid) به اندازه مریخ در ۴.۴ میلیارد سال قبل كه سبب شكل گیری ماه شد، تقریباً تمام آب هایی را كه سیاره ما را قابل سكونت كرده به زمین عطا كرد.
این برخورد موجب ایجاد ماهواره طبیعی زمین یعنی كره ماه شده است كه محور زمین را تثبیت كرد.
زمین حداقل با دانش فعلی ما یك سیاره بسیار غیر معمول و منحصر به فرد است. گذشته از این واقعیت كه این سیاره تنها سیاره میزبان حیات و آن هم حیات هوشمند است، دارای خاصیت های فیزیكی عجیبی نیز هست. یكی از آنها این است كه سه چهارم از سطح زمین با آب مایع پوشیده شده است و دارای یك قمر است كه آنقدر بزرگ است كه تأثیرات عمده ای بر زمین دارد.
با عنایت به نظریه های اخیر، ماه هنگامی شكل گرفت كه زمین اولیه با یك ریز سیاره به نام “تیا”(Theia) كه اندازه مریخ بود برخورد كرد. این برخورد نه تنها سبب تشكیل ماه شد بلكه مطالعات محققان دانشگاه مونستر نشان داده است كه مقدار زیادی آب نیز برای زمین به ارمغان آورد.
چیزی كه این نتیجه گیری را جالب می كند این است كه زمین در منظومه شمسی درونی قرار دارد كه بسیار خشك است. منظومه شمسی درونی دارای چهار سیاره درونی به اسامی عطارد، زهره، زمین و مریخ است. زمین آب زیادی دارد، اما عطارد، زهره و مریخ تقریباً هیچ آبی ندارند.
بخش مرطوب منظومه شمسی بخشی بیرونی آن است كه دارای سیاره ها و اقماری است كه عمدتاً دارای یخ هستند و شهاب سنگ های كربنیك از این منطقه آمده اند. این ها شهاب سنگ هایی هستند كه بجای آهن-نیكل از سیلیكات تشكیل شده اند و دارای مولكول های آلی هستند و همین طور تا ۲۰ درصد از آب تشكیل شده اند.
بگفته محققان تصور می شود كه این شهاب سنگ های كربنیك آب را به زمین آورده باشند. اما سوال این بود كه چطور؟ پاسخ در نگاه به نسبت های ایزوتوپ است كه یك ابزار قدرتمند برای یافتن منشأ یك ماده است.
“گریت باده” از مؤسسه سیاره شناسی دانشگاه مونستر می گوید: ما از ایزوتوپ مولیبدن (molybdenum) برای پاسخ به این سوال استفاده كردیم. ایزوتوپ مولیبدن به ما اجازه می دهد كه مواد شیمیایی كربنیك و غیر كربنیك را به وضوح تشخیص دهیم. این كار رد پای ژنتیكی یك ماده را نشان داده است كه از منظومه شمسی درونی آمده است یا منظومه شمسی بیرونی.
امضای ایزوتوپی مواد حاصل از منظومه خورشیدی درونی و بیرونی بطور قابل توجهی متفاوت می باشد. تیم مونستر با این روش دریافت كه تركیب ایزوتوپ مولیبدن زمین چیزی بین این دو است كه نشان داده است خیلی از مواد در پوسته و گوشته زمین از فراتر از مدار مریخ آمده اند، در صورتیكه بنظر می رسد مواد موجود در هسته زمین از منظومه شمسی درونی آمده اند.
علاوه بر این، این پدیده حاكی از شكل گیری نسبتاً دیرِ زمین است كه دلیل غلظت های مختلف مولیبدن را نیز توضیح می دهد.
بدین سبب محققان نتیجه گرفتند كه مولیبدن موجود در گوشته در طول برخورد ۴.۴ میلیارد سال پیش با “تیا” وارد زمین شده است. این به نوبه خود به این معنا است كه “تیا” باید از منظومه شمسی بیرونی آمده باشد و تقریباً تمام آب موجود روی زمین و همین طور ماه را به وجود آورده است.
“تروستن كلین” استاد علوم سیاره شناسی دانشگاه مونستر می گوید: رویكرد ما منحصر به فرد است، برای اینكه برای نخستین بار منشأ آب بر روی زمین را با شكل گیری ماه مرتبط كردیم. به سادگی می توان گفت بدون وجود ماه احتمالاً حیات در زمین وجود نداشت.
ریزسیاره ها به آن دسته از اجرام نجومی گفته می شود كه بطور مشخص نه یك دنباله دارند و نه از نظر اندازه سیاره هستند ولی دارای مدار مستقیم و واضحی به دور خورشید هستند. ریزسیاره ها می توانند سیاره كوتوله، سیارك، تروجان، سانتور، اجرام در كمربند كویپر یا از اجسام فرانپتونی باشند.
این تحقیق در مجله Nature Astronomy انتشار یافته است.
منبع: روش سئو
