در بررسی پژوهشگران آمریكایی مشخص شد هورمونی كه كمبود آن به اختلال اوتیسم منجر می شود

روش سئو: پژوهشگران آمریكایی در بررسی جدید خود دریافتند كه كاهش یا توقف تولید یك هورمون می تواند به بروز اختلال اوتیسم در نوزادان منجر شود.
به گزارش روش سئو به نقل از ایسنا و به نقل از مدیكال اكسپرس، بررسی جدید پژوهشگران “بیمارستان ملی كودكان”(Children’s National Hospital) آمریكا نشان داده است كه “الوپرگنانولون”(Allopregnanolone)، یكی از هورمون هایی كه طی حاملگی توسط جفت تولید می شود، نقش مهمی در رشد مغز جنین دارد و اگر تولید این هورمون ناگهان كم شود یا متوقف شود، امكان مبتلاشدن به اوتیسم در نوزاد افزایش می یابد.
“كلر ماری واچر”(Claire-Marie Vacher)، نویسنده ارشد این پژوهش اظهار داشت: تا جایی كه من می دانم، هیچ گروه پژوهشی دیگری تابحال نقش هورمون الوپرگنانولون را در رشد مغز و بروز رفتارهای طولانی مدت مورد بررسی قرار نداده است. ما در این پژوهش دریافتیم كه كاهش یا توقف تولید این هورمون در رحم می تواند تغییرات ساختاری بلند مدتی را در مخچه به همراه داشته باشد و خطر مبتلاشدن به اوتیسم را افزایش دهد.
بر طبق گزارش مراكز كنترل و پیشگیری بیماری، از هر ۱۰ نوزاد، حدودا یك مورد با زایمان زودرس و قبل از ۳۷ هفته حاملگی به دنیا می آید و از هر ۵۹ نوزاد، یك نفر به اختلال اوتیسم مبتلا می شود.

تولید الوپرگنانولون توسط جفت، در سه ماه دوم حاملگی افزایش می یابد و سطح موادی موسوم به “نورواستروئید” (Neurosteroid) را به اوج خود می رساند. پژوهشگران جهت بررسی نتایج مختل شدن تولید الوپرگنانولون، یك مدل پیش بالینی جدید ابداع كردند و ژن مورد نیاز برای تولید الوپرگنانولون را در آن از بین بردند. هنگامی كه تولید الوپرگنانولون در جفت مدلهای آزمایشی كم شد، تغییرات عصبی دائمی در جنسیت و رفتار نوزاد پدید آمد.
واچر اضافه كرد: از جنبه ساختاری می توان اظهار داشت كه بیشترین ناهنجاری های مخچه، در ماده سفید آن پدید می آیند. از جنبه رفتاری می توانم بگویم نوزاد مذكری كه ذخیره الوپرگنانولون آن كاسته می شود، نقص های رفتاری و اجتماعی بیشتری را از خود نشان داده است كه می توانند نشانه های مبتلاشدن به اختلال اوتیسم باشند.
پژوهشگران در این بررسی به این نتیجه رسیدند كه تزریق الوپرگنانولون طی دوره بارداری، می تواند روش خوبی برای پیش گیری از بروز ناهنجاری های مخچه و رفتار اجتماعی غیرمعمول در مدلهای آزمایشی باشد.
این گروه پژوهشی هم اكنون، بررسی جدیدی را برای درك بهتر نقش عملكرد جفت در رشد مغز جنین و نوزاد آغاز نموده اند.
واچر افزود: داده های ما، شواهد جالبی در مورد اهمیت هورمون های جفت در شكل گیری و برنامه ریزی رشد مغز جنین ارائه می دهند.

منبع: