به گزارش روش سئو خراسان رضوی صدمه های ویروس كرونا به بیماران بسیار شدیدتر و گسترده تر از علایم تنفسی مانند سرفه، خستگی و اختلال در تنفس است و هم اكنون پزشكان دریافتند كه ویروس كرونا می تواند بر توانایی های شناختی فرد هم تأثیر داشته باشد.
به نقل از نیوز، یکی از عوارض عجیب وغریب مبتلا شدن به ویروس کرونا از دست دادن ناگهانی حس چشایی و بویایی است، البته این علامت مطمئنا به اندازه بعضی از علایم تنفسی تهدیدکننده زندگی نیست، اما خیلی از بیمارانی به مدت طولانی نمی توانند طعم و بوی غذاهای موردعلاقه خویش را درک کنند و این مورد باعث مشکلات عاطفی زیادی خواهد شد.
جالب اینجاست که نحوه بروز از دست دادن حس چشایی و بویایی از یک بیمار به بیمار دیگر کمی متفاوت است؛ در بعضی موارد، بیماران به یک اندازه تغییر حس چشایی و بویایی را تجربه می کنند، اما برخی دیگر از دست دادن طعم و بو را تجربه نمی کنند. بعنوان مثال، بعضی از بیماران مبتلابه کرونا گزارش کردند که طعم گوشت مانند گازوئیل و بنزین است و غذاهای دیگر گاهی اوقات طعم چمن دارند.
به طورکلی، بیشتر بیماران مبتلابه کووید-۱۹ که توانایی چشایی خویش را از دست دادند، به این یاد شده کردند که غذای آشنا ناگهان طعم کاغذ یا مقوا دارد. هرچند هیچ جایگزینی واقعی برای آزمایش ویروس کرونا وجود ندارد اما اگر فردی احساس کرد غذای مصرفی وی به صورت ناگهانی طعم کاغذ یا مقوا دارد، می تواند آنرا یک شاخص قوی برای تشخیص آزمایش مثبت کرونا تلقی کند.
در مورد حس بویایی هم نتایج تحقیقات نشان داده است که عدم توانایی در بوییدن نعناع یا روغن نارگیل می تواند نشانه ای قوی در شناسایی مبتلا شدن به عفونت ویروس کرونا باشد.
علت ناتوانی افراد در بویایی و چشایی بر مبنای نتایج یکی از تحقیقات انجام شده چنین بیان شده است: شواهدی وجود دارد که ویروس می تواند از راه بینی، پیازهای بویایی و همینطور از راه راه های دیگر بدون حمله به نورون های حسی به سیستم عصبی مرکزی منتقل شوند. بااین حال، الگوی بیان پروتئین ACE۲ و TMPRSS۲ (آسیب پذیرترین سلول های انسان در مقابل ویروس کرونا) و شروع ناگهانی بیماری و بهبودی نسبتا سریع نشان داده است که از بین رفتن حس بویایی با بیماری کووید-۱۹ به علت صدمه به سیستم عصبی مرکزی نیست، بلکه به علت از دست دادن اطلاعات بویایی پیش از ورود به مغز است.
اگر تحقیقات در مورد علایم به صورت متمرکز هدایت شوند، انتظار می رود روند کندتر و بهبودی طیف پیچیده تری از علایم، ازجمله پاروسمی (بویایی پریشی) و فانتوسمیا (بوی های مخدوش یا توهم بویایی) که گزارش نشده است را هم توضیح دهد.
التهاب در اپیتلیوم حسی می تواند جریان هوا را به شکاف بویایی نسبتا کوچک در بالای بینی، بدون ایجاد احساس گرفتگی بینی یا قطع تنفس محدود کند. صدمه به سلول های حفره چشم در SE می تواند از بسیاری جهات بر عملکرد سلول های عصبی حسی (متابولیک، ساختاری، التهابی) تأثیر داشته باشد، به صورتی که حتی اگر بوها به سلول های عصبی برسند، امکان دارد قادر به انتقال سیگنال نباشند.
در این مرحله هنوز معلوم نیست که آیا افرادی که توانایی چشایی و بویایی خویش را از دست می دهند می توانند باردیگر به آن دست یابند.
