مشاهده بیماری جذام برای اولین بار در شامپانزه های وحشی، موجب سردرگمی دانشمندان در مورد چگونگی آلوده شدن آنها شده است.
به گزارش روش سئو به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، بیماری جذام(Leprosy) یک بیماری آزار دهنده و دردناک است که تا حالا اغلب در انسان ها دیده شده بود. حالا پژوهشگران این بیماری را در شامپانزه ها مشاهده کرده اند که هشدار برانگیز است.
این خبر توسط مجله Science مخابره شده که به نقل از “فابین لیندرتز” نوشته است: من هیچ گاه تا حالا چنین چیزی را در شامپانزه ها ندیده بودم. این بیماری در چندین شامپانزه در پارک ملی “کانتانهز” در گینه بیسائو و بیش از هزار مورد دیگر در پارک ملی “تای” در ساحل عاج مشاهده شده است.
برمبنای اعلام این نشریه، این بیماری توسط باکتری “Mycobacterium leprae” ایجاد می شود و قبلاً در حیوانات دیگر مانند “آرمادیلوی نُه نواره” در قاره آمریکا و سنجاب های قرمز در انگلستان مشاهده شده بود. در این موارد، فرض بر انتقال این بیماری از انسان به حیوان است، برای اینکه هر دو گونه، ژنوتیپ باکتریایی یکسانی دارند که در زمان شیوع در انسان ها در قرون وسطی و در اروپا شناسایی شده است.
با این وجود وقتی به شامپانزه های تازه آلوده شده نگاه می نماییم، دو ژنوتیپ نادر موسوم به “۲F” و “۴N / O” شناسایی می شود. این بدان مدلول است که منبع بیماری جذام به احتمال زیاد در محیط طبیعی آنها وجود دارد و انتقال بیماری توسط انسان را منتفی می کند.
“لندرتز” توضیح داد: محتمل ترین سناریو، وجود یک منبع ناشناخته جذام است.
در این گزارش همین طور به نقل از “جان اسپنسر” ایمونولوژیستی که بیماری جذام را مطالعه می کند، آمده است که این بیماری فقط در انسان وجود ندارد، بلکه دارای کنام های دیگری است که با آن سازگار شده است.
علاوه بر این، “آن استون” یک متخصص ژنتیک تکاملی در دانشگاه ایالتی “آریزونا” که در این مطالعه دخیل نیست، اظهار داشت که اندازه کوچک ژنوم این بیماری و سایر تمایزهای آن، همه نشان دهنده این است که ممکنست در یک منبع دیگر رشد کرده باشد.
وی نتیجه گیری کرد: این نشان از این دارد که بیماری در ارگانیسم دیگری زندگی می کند. با وجود این، پژوهشگران فعلاً در مورد منبع این بیماری گیج مانده اند.
جذام یا خوره که با نام “بیماری هانسن” نیز شناخته می شود، بیماری مزمنی است که توسط باکتری “مایکوباکتریوم لپره” و “مایکوباکتریوم لپروماتوسیس” ایجاد می شود. در ابتدا، عفونت های ناشی از این بیماری علائمی ندارند و به مدت پنج تا ۲۰ سال به این صورت باقی می مانند. علایم این بیماری شامل گرانولوما دستگاه عصبی پیرامونی، دستگاه تنفسی، پوست و چشم ها می شود. این علایم ممکنست موجب ناتوانی در حس درد و در نتیجه از دست دادن بخش هایی از دست و پا در نتیجه لطمه های مکرر شود. احساس ضعف و ضعف چشم نیز ممکنست در بیمار ایجاد شود. دو نوع اصلی این بیماری برمبنای تعداد باکتری های موجود در هر نوع تشخیص داده می شود: پسی باسیلاری و مالتی باسیلاری.
این بیماری با بهره گیری از مشاهده رنگ آمیزی اسید فاست در بافت برداری پوستی یا بوسیله تشخیص دی ان ای فرد با بهره گیری از واکنش زنجیره ای پلیمراز تشخیص داده می شود. این بیماری در بین افرادی که در فقر زندگی می کنند، شایع تر است و عقیده بر این است که بوسیله ریز قطره های تنفسی به انسان منتقل می شود. البته این بیماری از دسته بیماریهای بسیار عفونی نیست.
بیماری جذام قابل درمان است. در سال ۲۰۱۲ تعداد ۱۸۹ هزار نفر در جهان به این بیماری مزمن مبتلا بودند و این تعداد هم اکنون به ۲۳۰ هزار نفر رسیده است. موارد مزمن این بیماری از دهه ۱۹۸۰ که حدود ۵٫۲ میلیون نفر را به خود مبتلا کرده بود کاهش یافته است. بیشتر موارد جدید این بیماری در ۱۶ کشور اتفاق می افتد و در این میان بیش از نیمی از این مبتلایان از کشور هند هستند. در ۲۰ سال قبل بیماری جذام ۱۶ میلیون نفر در دنیا درمان شده است.
هزاران سال است که بشریت با بیماری جذام دست و پنجه نرم می کند. نام این بیماری از واژه لاتین “lepra” به مفهوم «فلس مانند» گرفته شده است، این در حالیست که واژه «بیماری هانسن» از روی نام “گرهارد آرمور هانسن” گرفته شده است. قرنطینه افراد مبتلا در کمپ های جذامی ها هنوز در کشورهایی مانند هند، چین و آفریقا اتفاق می افتد. با این وجود، بیشتر این کمپ ها بسته شده اند.
