روش سئو: پژوهشگران آمریکایی بتازگی اظهار کرده اند ˮچاپگرهای ۳ بعدیˮ(D printers3) برای بدن انسان سمی هستند برای اینکه ذرات پلاستیکی کوچکی را منتشر می کنند که این ذرات می توانند موجب لطمه به ریه شوند و بنا بر این افراد و به خصوص کودکان زیر ۹ سال در معرض خطر هستند.
به گزارش روش سئو به نقل از ایسنا و به نقل از دیلی میل، ذرات ریز پلاستیکی که می توانند موجب سرطان شوند توسط چاپگرهای ۳ بعدی ساطع می شوند و بدین منظور کارشناسان هشدار داده اند که این مواد بسیار سمی بوده و برای کودکان زیر ۹ سال بسیار خطرناک هستند.
این چاپگرها با انباشته کردن پیاپی لایه هایی از ترموپلاستیک، فلزات، نانومواد و پلیمرها کار می کنند و به آرامی یک شی را می سازند.
ارزش بازار جهانی چاپ سه بعدی پارسال حدود ۸.۷۱ میلیارد پوند بود و این رقم با افزایش خرید چاپگر افزایش خواهد یافت.
با این وجود بتازگی محققان ایالات متحده دریافته اند که این دستگاه ها علاوه بر سهم شناخته شده ای که در آلودگی پلاستیک دارند، خطر جدی برای سلامتی انسان نیز محسوب می شوند.
در مدت زمانی که انجام یک چاپ امکان دارد طول بکشد، ذرات مختلف و محصولات جانبی شیمیایی می توانند در محیط اطراف منتشر شوند.
نتایج این مطالعه می تواند موجب نگرانی برخی افراد شود چون که بتازگی میزان استفاده از این دستگاه ها در مدارس و کتابخانه ها و تولید محافظ صورت(face shields) افزایش یافته است.
در این مطالعه مشخص شد که ذرات ساطع شده از دستگاههای چاپ پیشرفته قادر به نفوذ به اعماق ریه ها هستند و می توانند به سلول های انسانی لطمه برسانند.
در حالیکه تحقیقات دیگر با استفاده از یک مدل شبیه سازی نشان داد که کودکان ۹ سال و زیر ۹ سال در مقابل مواد شیمیایی آزاد شده لطمه پذیرتر هستند.
“پیتر بیرلی”(Peter Byrley) کارشناس آژانس حفاظت از محیط زیست اظهار داشت: تا به امروز، عموم مردم آگاهی کمی در مورد مواجهه احتمالی با مواد انتشار یافته توسط چاپگرهای سه بعدی داشتند. یک مزیت بالقوه اجتماعی این تحقیق افزایش آگاهی عمومی از مواد انتشار یافته توسط چاپگرهای سه بعدی و حساسیت بالاتر کودکان در مقابل این مواد آزاد شده است.
“جوآنا ماری سایپ”(Joana Marie Sipe) مهندس شیمی “دانشگاه دوک” بتازگی ابزاری را ابداع کرد که می تواند تعیین کند چگونه ذرات پلاستیک خرد شده توسط محصولات عادی به علت سایش و پارگی طبیعی و تخریب در محیط طبیعی آزاد می شوند.
این فرآیند که “عامل آزادسازی ماتریس”(Matrix Release Factor) نام دارد، امکان دارد برای ارزیابی میزان پلاستیک و نانوذراتی که در طبیعت رها می شوند، کاربردی باشد.
یافته های کامل این مطالعات در “نشست سالانه انجمن تجزیه و تحلیل ریسک ۲۰۲۰ “( ۲۰۲۰ Society for Risk Analysis annual meeting) ارائه شده است. این نشست به صورت مجازی از ۱۳ تا ۱۷ دسامبر سال ۲۰۲۰ برگزار می گردد.
منبع: روش سئو
