به گزارش روش سئو خراسان رضوی محققان دانشگاه گرانادا اسپانیا (UGR) اخطار دادند که تجمع بافت چربی در گردن (چانه و قسمت عمیق تر یعنی بین ماهیچه ها و اطراف مهره های گردن) که پیشبینی کننده چاقی مرکزی و کلی است، خطر بیماری کاردیومتابولیک و التهاب در بزرگسالان کم تحرک را زیاد می کند.
به نقل از مدیکال اکسپرس، به صورت سنتی، تجمع بافت چربی احشایی یا چربی عمقی یکی از عواملی است که به شدت با خطر ابتلاء به بیماری های قلبی و التهاب مزمن در انسان مرتبط می باشد. بااین حال، این ارتباط تثبیت شده محققان را وادار کرده است تا حدی از مطالعه سایر رسوبات چربی و ارتباط بالینی / بیولوژیکی آنها غافل شوند.
ماریا خوزه آریاس تیلز، یکی از محققان این تحقیق در UGR اظهار نمود: نتایج چندین تحقیق نشان داده است که تجمع چربی در گردن نسبت مستقیم با افزایش وزن یا چاقی دارد و الگوهای خاص تجمع چربی بر مبنای جنسیت را توضیح می دهد.
در حقیقت، تجمع بیشتر چربی در برخی از قسمت های بافت گردن بخصوص در قسمت های عمیق تر با احتمال بیشتر خطر ابتلاء به کاردیومتابولیک ارتباط دارد.
آریاس تیلز می گوید: «شواهد جمع آوری شده تا به امروز بر مبنای آزمایش های انجام شده بر روی بیماران مبتلابه تومورهای خوش خیم، بدخیم یا سایر بیماری های مزمن است و باید بررسی کرد که آیا می توان آنرا به بزرگسالان نسبتا سالم تعمیم داد.»
این مطالعه بخشی از پروژه ACTIBATE (فعال کردن بافت چربی قهوه ای از راه ورزش) است. این تحقیق به سرپرستی جاناتان رویز رویز انجام شد و نتایج آن در مجله بین المللی چاقی منتشرشده است.
نتایج این تحقیق نشان داده است که تجمع چربی در گردن (اندازه گیری شده با اسکن توموگرافی کامپیوتر ای) و همینطور توزیع آن در قسمت های مختلف با خطر بیشتر ابتلاء به کاردیومتابولیک و وضعیت التهابی بالاتر در بزرگسالان جوان (صرف نظر از مقدار چربی کل و احشایی) مرتبط می باشد. علاوه بر این، محققان مشاهده نمودند که این تجمع چربی در گردن به اندازه تجمع چربی احشایی عاملی قدرتمند در پیشبینی خطر کاردیومتابولیک و وضعیت التهابی بویژه در مردان است.
فرانسیسکو میگوئل آکوستا مانزانو، از محققان اصلی تحقیق اظهار نمود: «بنابراین، این نتایج بر ضرورت تحقیقات بیشتر در راه جدید، برای درک بهتر اثر تجمع چربی در قسمت بالاتنه (ازجمله گردن) و عواقب بالینی آن، بخصوص درخطر ابتلاء به بیماری قلبی و التهاب تاکید می کند.»
ایشان در ادامه اضافه کرد: ما هنوز کارهای زیادی باید انجام دهیم. ما باید بافت چربی گردن را با عمق بیشتری بررسی نماییم تا نقش بیماری زایی آنرا در چاقی و بیماری های متبط و همینطور اهمیت بیولوژیکی آن درک نماییم. همینطور دانش کمی در مورد خصوصیت های ریخت شناختی یا خصوصیت های مولکولی سلول های چربی موجود در این رسوبات داریم و در این حوزه نیازمند مطالعات اساسی هستیم. با افزایش دانش خود در مورد این رسوبات، می توانیم تعیین نماییم که آیا مداخلات خاص (به عنوان مثال ورزش بدنی و یا مصرف کالری محدود) می تواند به کاهش تجمع چربی در گردن (و همینطور چربی کل) کمک نماید و آنها را ازنظر بالینی پیاده سازی نماییم.
بیماری کاردیومتابولیک نخستین بار توسط محققی به نام پسکاتلو در مقالات فیزیولوژی عنوان شد. وی مجموعه ای از بیماری ها شامل فشارخون بالا، سطح غیرطبیعی چربی خون، بالا بودن میزان انسولین خون و عدم تحمل گلوکز که درنهایت منجر به بیماری قلبی – عروقی و دیابت نوع ۲ می شوند را بعنوان بیماری های کاردیومتابولیک توصیف کرد.
منبع: howtoseo.ir
