نتایج یک مطالعه در سوئد نشان میدهد که یک پنجم مردم جهان در اثر یک جهش ژنتیکی در مقابل هوای سرد مقاوم شده اند که موجب می شود هیچگاه احساس سرما نکنند.
به گزارش روش سئو به نقل از ایسنا و به نقل از دیلی میل، پژوهشگران دانشگاه کارولینسکا(Karolinska) در سوئد، ۳۲ مرد سالم ۱۸ تا ۴۰ ساله را در آبی با دمای ۱۴ درجه ی سانتی گراد قرار دادند تا زمانی که دمای بدنشان به ۳۵.۵ درجه سانتی گراد برسد.
آنها سپس فعالیت الکتریکی عضلات را بررسی کردند و از عضلات نمونه برداری کردند تا میزان ترکیبات پروتئین و فیبر داوطلبان را بسنجند.
پروتئین آلفا اکتینین ۳(α-actinin-۳) که در فیبرهای انقباض سریع وجود دارد در عضلات ۲۰ درصد این افراد یافت نشد و نبود آن موجب می شود افراد در حفظ دما بهتر عمل کنند.
این عضلات بدون پروتئین، فیبرهایی با عملکرد انقباضی بسیار آرام تری داشتند که نشان میدهد فعالیت کم آنها تاثیر بیشتری در ایجاد گرما دارد. این مساله به فردی که پروتئین ندارد این امکان را می دهد تا دمای بدنش را به نسبت کسی که پروتئین و فیبرهای انقباضی سریع دارد بهتر کنترل کند.
پژوهشگران معتقدند بعد از آن که ۵۰ هزار سال پیش انسان ها از آفریقا مهاجرت کردند، تنوع ژنتیکی آنها را از سرما محافظت کرده است.
براساس این مطالعات پژوهشگران براین باورند که ۱.۵ میلیارد نفر در سراسر جهان این نوع ژن را دارند که موجب می شود در مقابل سرما مقاوم تر باشند.
هاکان وستربلاد(Håkan Westerblad) از نویسندگان مقاله می گوید: مطالعات ما نشان میدهد که چگونه کمبود پروتئین آلفااکتینین۳ موجب مقاومت در مقابل سرما می شود که تکاملی در نتیجه ی مهاجرت به مناطق سرد بوده است. همین طور ماهیچه های اسکلتی اهمیت زیادی در ایجاد گرما دارند.
برمبنای تحقیقات، این مساله احیانا به سبب افزایش تونوس عضلانی و کند شدن انقباض عضلات در اثر کمبود اکتینین ۳ است. هنگام قرار گرفتن در آب سرد افرادی که این نوع ژن را داشتند بجای لرزیدن افزایش در تونوس ماهیچه ای را نشان دادند.
بااینکه از دست دادن پروتئین اکتینین۳ به بیماریهای عضلانی ارتباطی ندارد اما می تواند موجب مختل شدن عملکرد ما هنگام انجام کارهای قدرتی شود.
برای آزمایش این نظریه پژوهشگران ۳۲ مرد بین ۱۸ تا ۴۰ سال را در آب ۱۴ درجه سانتی گراد به مدت ۲۰ دقیقه با فواصل ۱۰ دقیقه ای قرار دادند. این آزمایش بطور کل دو ساعت بعلاوه ی ۵۰ دقیقه فاصله در میان کار زمان برد.
۷ نفر از ۱۰ مردی که نوع ژنتیکی مورد نظر را داشتند توانستند دمای بدنشان را بالای ۳۵.۵ حفظ کنند در صورتیکه تنها ۳ نفر از ۱۰ نفر گروه دیگر موفق به انجام این کار شدند.
بطور متوسط کمبود اکتینین ۳ موجب از دست رفتن نیمی از دمای روده و ساق پا شد. افراد دارای گونه ی خاص ژنی انقباض کندتر داشتند در صورتیکه این مساله در دسته ی دیگر متفاوت بود. مقاومت در مقابل سرما موجب افزایش مصرف انرژی در افراد دارای این نوع ژن نمی گردد.
نتایج تحقیقات بر روی موش ها همین طور نشان داد که کمبود اکتینین۳ موجب افزایش چربی قهوه ای که در پستانداران و نوزاد انسان ها موجب ایجاد گرما می شود نخواهد شد.
پروفسور ماریوس برازایتیس(Marius Brazaitis)، نویسنده دیگر مقاله از دانشگاه ورزش لیتوانیایی در کائوناس، لیتوانی، اضافه کرد: بااینکه راه های بسیاری برای مطالعات آینده وجود دارد اما این نتایج، دانسته های ما را در مورد جنبه های تکاملی مهاجرت انسان می افزاید.
بااینکه این مقاومت در مقابل سرما توسط نبود اکتینین۳ می تواند یک مزیت برای مهاجرت به مکان های سردتر باشد اما می تواند برای جوامع مدرن امروزی مضر باشد. برای اینکه این جهش که هنگام کمبود غذا و انرژی اتفاق افتاده می تواند موجب ایجاد چاقی و دیابت نوع ۲ و مشکلات متابولیسمی شود.
هنوز مشخص نیست که آیا کمبود اکتینین۳ بر روی تجمع چربی قهوه ای و کنترل سرما در جنین انسان که بقای آن از مهم ترین موضوعات در زمان مهاجرت بوده نقش دارد یا خیر.
بااینکه ممکنست این نوع ژن در نوزادی موجب انقباضات کند شود اما شاید در بزرگسالی رخ ندهد. همین طور تاثیر این کمبود برا تحمل گرما و پاسخ به کارهای ورزشی هنوز مشخص نیست.
این یافته ها در مجله ی American Journal of Human Genetics انتشار یافته است.
