به گزارش روش سئو دانشمندان موفق شدند با استفاده از سلول هایی که ۳۰ سال از عمرشان گذشته بود، یک راسوی پا سیاه در خطر انقراض را شبیه سازی کنند و امیدها را جهت استفاده از شبیه سازی ژنتیکی بعنوان ابزاری برای حفظ گونه های در آستانه انقراض زنده کنند.
به گزارش روش سئو به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، دانشمندان برای نخستین بار یک گونه در حال انقراض بومی آمریکای شمالی را شبیه سازی کرده اند.
این “راسوی پا سیاه”(black-footed ferret) با نام “الیزابت آن” با استفاده از سلول های منجمد شده “ویلا”، دیگر راسوی پا سیاه که بیشتر از ۳۰ سال پیش درگذشت، به زندگی آورده شد.
“الیزابت آن” در ۱۰ دسامبر متولد شد و این خبر روز پنجشنبه ۱۸ فوریه توسط سرویس ماهی ها و حیات وحش ایالات متحده اعلام گردید. این سرویس بخشی از پروژه شبیه سازی بود و “الیزابت” را در مرکز تولید مثل خود در کلرادو پرورش داد.
“نورین والش” از دست اندرکاران شبیه سازی “الیزابت” اظهار داشت: باآنکه این تحقیقات مقدماتی است، اما نخستین شبیه سازی یک گونه بومی در حال انقراض در آمریکای شمالی است و ابزاری امیدوار کننده برای تلاشهای مستمر برای حفاظت از راسوی پا سیاه فراهم می آورد.
این یک موفقیت بزرگ علمی و حفاظتی است، چونکه شبیه سازی ژنتیکی می تواند راه را حتی برای بازگرداندن گونه های منقرض شده هم هموار کند.
از آنجائیکه تصور می شد راسوهای پا سیاه منقرض شده اند، مورد توجه ویژه ای قرار داشتند. این حیوانات تقریباً به صورت انحصاری از سگ های دشتی(سنجاب مرغزار) تغذیه می کنند، اما از آنجائیکه این حیوانات به منظور خلوت کردن مراتع گاوها توسط خیلی از گله داران و چوپانان مسموم و یا با ضرب گلوله کشته شدند، راسوهای پا سیاه هم صدمه دیدند.
سپس یک روز در سال ۱۹۸۱، یک سگ گله یک راسوی پا سیاه مرده را به خانه آورد که بعنوان یک موفقیت برای متخصصان حفاظت از محیط زیست تلقی می شد، چون که فکر می کردند این راسوها کاملا منقرض شده اند.
متأسفانه کاهش چشم گیر جمعیت سگ های دشتی و تغییرات انسانی زیستگاه طبیعی راسوهای پا سیاه هنوز هم یک چالش برای آنها است. علاوه بر این، همه راسوهای پا سیاه در آمریکای شمالی از نسل هفت راسو هستند که چالش های منحصر به فرد ژنتیکی را برای محققان بوجود می آورد.
این همان جایی است که شبیه سازی ژنتیکی می تواند بسیار کمک نماید. در اطلاعیه محققان آمده است: شبیه سازی امکان دارد به رفع موانع تنوع ژنتیکی قابل توجه و مقاومت در مقابل بیماری برای حمایت و حفاظت از زیستگاه و استقرار جمعیت های حیوانات در طبیعت کمک نماید.
این تحقیات هنوز در ایام اولیه خود است و باید دید که آیا “الیزابت آن” قادر به تولید مثل است یا نه. اما دانشمندان با عنایت به این که هفت سال طول کشیده تا به این مرحله برسند، تابحال از نتیجه کار خود راضی هستند.
راسوی پاسیاه با نام علمی”Mustela nigripes” گونه ای از سرده راسو است. این حیوان بومی ایالات متحده آمریکا و در خطر انقراض است. این جانور در سال ۱۹۷۹ منقرض شده اعلام شده بود. مهم ترین تهدید ضد نسل این جانور تخریب زیستگاه، شیوع بیماری های جدید و کاهش شدید جمعیت طعمه اصلی آن سگ دشتی است.
برآورد می شود که حالا هزار راسوی بالغ و زاده شده در طبیعت در حیات وحش حضور داشته باشند که این جمعیت ها حاصل برنامه های تکثیر در اسارت و رهاسازی در طبیعت هستند. این راسوها در ۱۸ جمعیت مجزا و غیر مرتبط در ایالت های غربی آمریکا زندگی می کنند و تنها چهار جمعیت آنها خودپایدار محسوب می شوند.
