روش سئو: پژوهشگران آمریکایی در پروژه جدیدی موفق شده اند پلاستیک هایی را با بهره گیری از ضایعات ماهی ابداع کنند که قابل تجزیه زیستی هستند.
به گزارش روش سئو به نقل از ایسنا و به نقل از ساینس دیلی، “پلی اورتان ها”(Polyurethanes)، نوعی از پلاستیک هستند که در همه محصولات همچون کفش ها، لباس ها، یخچال ها و مواد ساختمانی یافت می شوند اما این مواد بسیار متنوع می توانند ضرر بزرگی به همراه داشته باشند. این مواد سمی هستند، به کندی تجزیه می شوند و با محیط زیست سازگار نیستند. پژوهشگران آمریکایی حالا جایگزینی برای این مواد ارایه داده اند که شاید یک گزینه ایمن تر و قابل تجزیه زیستی باشد. این ماده جدید از ضایعات ماهی مانند سر، تیغ، پوست و روده به دست می آید که در صورت استفاده نشدن معمولا دور ریخته می شوند.
“فرانچسکا کرتون”(Francesca Kerton)، پژوهشگر ارشد این پروژه اظهار داشت: اگر این محصول با موفقیت تولید شود، پلی اورتان مبتنی بر روغن ماهی می تواند نیاز به پلاستیک های پایدارتر را رفع کند. این مساله مهمست که ما طراحی پلاستیک ها را با یک برنامه بلندمدت شروع نماییم.
گروه کرتون برای ساخت این ماده جدید، کار خودرا با روغن به دست آمده از بقایای ماهی سالمون شروع کردند. “میخایلی ویلر” (Mikhailey Wheeler)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: به نظر من جالب است که می توانیم از زباله هایی که مردم دور می ریزند، محصول مفیدی به دست بیاوریم که حتی می تواند روش ساخت پلاستیک را تغییر دهد.
روش مرسوم برای تولید پلی اورتان ها، با مشکلات مربوط به محیط زیست و ایمنی هم راه است. این روش به نفت خام نیاز دارد که یک منبع تجدیدپذیر انرژی است و همین طور فسژن که یک گاز بی رنگ و بسیار سمی است. تجزیه بیولوژیکی محدودی که در این روش رخ می دهد، می تواند ترکیبات سرطان زا را آزاد کند. از طرف دیگر، تقاضا برای جایگزین های سازگار با محیط زیست نیز درحال افزایش است. قبل از این، سایر گروه های پژوهشی با بهره گیری از روغن های گیاهی بجای نفت، پلی اورتان های جدید ساخته اند. با این وجود، روش آنها با یک مشکل رو به رو است. زمین هایی که برای پرورش محصولات دارای روغن به کار می روند، می توانند برای تولید مواد غذایی مورد استفاده قرار بگیرند.
ضایعات ماهی از نظر کرتون، یک جایگزین امیدوارکننده هستند. بعد از فرآوری ماهی معمولا قسمت های باقی مانده آن دور ریخته می شوند اما گاهی اوقات از آنها روغن استخراج می شود. کرتون و همکارانش، فرآیندی ابداع کردند تا روغن ماهی را به یک پلیمر شبیه به پلی اورتان تبدیل کنند. آنها ابتدا اکسیژن را با روشی کنترل شده به روغن اشباع نشده اضافه کردند تا “اپوکسیدها”(Epoxides) را تشکیل دهند. بعد از واکنش اپوکسیدها با دی اکسید کربن، مولکول های به دست آمده را با آمین های حاوی نیتروژن پیوند دادند تا ماده جدیدی تشکیل گردد.
آیا این پلاستیک بوی ماهی می دهد؟ کرتون اظهار داشت: هنگامی که این پروسه را با روغن ماهی شروع می نماییم، بوی ضعیف ماهی ایجاد می شود اما هرچه مراحل کار پیش می روند، این بو از بین می رود.
پژوهشگران در سایر آزمایش ها، به بررسی احتمال خراب شدن مواد جدید با نزدیک شدن به آخر عمر آنها کردند. ویلر، تکه هایی از آنرا در آب خیس کرد و برای سرعت بخشیدن به از بین رفتن، به آن لیپاز اضافه کرد. لیپاز، آنزیمی است که می تواند چربی هایی مانند چربی روغن ماهی را تجزیه کند. ویلر، رشد میکروب ها روی همه نمونه ها را زیر میکروسکوپ مشاهده کرد. این یک نشانه دلگرم کننده است که ثابت می کند مواد جدید احیانا بسادگی از بین می روند.
کرتون و ویلر قصد دارند تا آزمایش اثرات استفاده از آمینواسید را در تولید و بررسی میزان سازگاری این ماده ادامه دهند. آنها همین طور قصد دارند که خاصیت های فیزیکی این ماده را بررسی نمایند تا کاربرد آنرا در جهان واقعی مورد ارزیابی قرار دهند.
منبع: روش سئو
