مدیر عامل شرکت مخابرات ایران اظهار داشت: مخابرات احیانا برای نخستین بار در طول دوران چند دهه ای خود، زیان ده شده است؛ آن هم ۱۷۶۰ میلیارد تومان.
به گزارش روش سئو به نقل از اداره کل ارتباطات و امور بین الملل شرکت مخابرات ایران، مجید سطانی که از آذرماه سال قبل بعنوان هفتمین مدیرعامل این شرکت بعد از خصوصی سازی کار خویش را آغاز کرده، می گوید این شرکت با بیشتر از یکصد هزار نیروی انسانی استخدامی و پیمانکاری، برای تأمین هزینه های جاری خود گرفتار مشکل شده و دیگر نمی تواند به روند فعلی، کار را ادامه دهد. سلطانی که مدرک کارشناسی الکترونیک از دانشگاه علم و صنعت دارد، پیش از این مدیرعامل هلدینگ شرکتهای ICT بنیاد تعاون ناجا و مدیر فناوری اطلاعات و ارتباطات ناجا بوده است. وی در شرایطی مدیرعامل مخابرات شده است که موج جدیدی از اختلافات شرکت مخابرات ایران و وزارت ارتباطات بر سر تعرفه های خدمات این شرکت، شروع شده و به صورت رسانه ای ادامه یافته است. مشروح گفتگوی پیوست با مدیرعامل شرکت مخابرات ایران را در ادامه می خوانید. مهمترین چالش شما در شرکت مخابرات ایران چیست؟ مخابرات شرکت بزرگ، قدیمی و گسترده با مأموریت های سنگین و زیادی است. چالش خاصی نداریم. شرکت بزرگی است که باید همواره راهبردها و اموراتش را بررسی کرد و پیش برد. باید همواره راهبردهای مثبتی که در گذشته ترسیم شده اند را پیش برد و درصورتیکه راهبردها احتیاج به بازبینی دارند آنها را به سرانجام برسانیم و برنام عملیاتی برایشان طراحی نماییم تا شرکت بتواند بعنوان یک شرکت پیشرو به کار خودش ادامه بدهد. پس از خصوصی سازی مخابرات شما همچون مدیران عاملی هستید که از طیف سهامداران عمده مخابرات آمده اید. این نزدیکی چقدر برای شما در انجام امورات شرکت اثرگذار بوده است؟ به نظرم تفاوتی در عملکردها وجود ندارد؛ چون به هر حال دولت هم در این شرکت سهامدار است؛ ۲۰ درصد سهام مستقیم و ۲۰ درصد هم کنترل عملیاتی سهام عدالت را در اختیار دارد. ۹ درصد سهام هم که در بورس است و ۵۰ درصد به اضافه یک سهم در اختیار سهامداران بزرگ است؛ ازاین رو اختلاف سهام بسیار کوچک است. بنابراین معتقدم نزدیکی مدیر عامل به هرکدام این این دو قطب تفاوت چندانی ندارد و در نهایت همه سهامداران در مجامع شرکت و با همفکری هم سیاست ها و راهبردهای پیش رو را ترسیم می کنند. این تقسیم بندی را خیلی قبول ندارم و قائل به آن نیستم. شاید شما قائل به این تقسیم بندی نباشید؛ اما در عمل همواره بین دولت و مخابرات تضاد وجود داشته است. این تضاد را چطور تعریف می کنید؟ به نظرم تضادی وجود ندارد. بگذارید این مسئله را ریشه ای تر باز کنم. می دانید که مخابرات یک مجموعه دولتی بود که حدود ۱۲ سال پیش بر مبنای سیاست های کلی نظام در اصل ۴۴ قانون اساسی و خصوصی سازی با ضوابط و قوانین مشخصی به شرکت خصوصی تبدیل شد. یک مشکل کلی در بحث خصوصی سازی داریم- که منحصر به مخابرات هم نیست- معمولا در این مقوله یا گرفتار افراطیم یا تفریط. اگر به سیاست های قبل و بعد خصوصی سازی همانطور که در سایر کشورها تجربه شده و به صورت واقعی کاهش تصدی گری دولت را به همراه داشته، دقت کنیم واقعا اهداف کلی خصوصی سازی محقق می شوند. نوع نگاه حاکمیت ها به بخش خصوصی متفاوت می باشد. نگاه سایر کشورها حمایتی است به صورتی که زمینه رقابت بخش خصوصی در داخل و خرج را به دنبال دارد که در نهایت، باعث بزرگ شدن شرکت ها و فعالیت گسترده آنها می شود. شرکت مخابرات به دلایلی که ناشی از عدم موافقت بعضی از مدیران نسبت به نحوه واگذاری آن بوده، از همان ابتدا با چالش هایی مواجه گردید. اگر منطقی به مبحث نگاه نماییم که در این روند بنگاهی دولتی به خصوصی تبدیل شده- بنگاهی که تعداد زیادی پرسنل شاغل دارد، باید بتوانند مأموریت هایش را به خوبی انجام و زیرساخت های کشور را توسعه دهد و در همین حین به مردم خدمات دهد- لزوم حمایت حاکمیت از آنرا درک می نماییم. هر چقدر این حمایت بیشتر باشد مشکلات کمتر می شود. شما مساله را به عدم خواست بعضی از افراد تقلیل می دهید در حالیکه به تازگی بیانیه شدیداللحنی صادر کردید و آقای وزیر هم پاسخ داد. به نظرتان این نوع رابطه منطقی و خالی از چالش است؟ به نظرم این امر هم از جایگاه سیاست گذاری قابل درک است. جناب وزیر بعنوان یک سیاستگذار، مسائلی را مطرح می کنند و اختلافی نیست و ما بالاخره مجری این سیاست ها هستیم. اگر از این منظر نگاه نماییم، سیاست گذار به شما اجازه افزایش تعرف ها را نمی دهد و شما آنرا قبول ندارید؟ ما که هنوز تعرفه ها را افزایش نداده ایم؛ اما بهرحال فرایند این گونه نیست که هرچه سیاست گذار گفت را بپذیریم و چیزی نگوییم. ما نظراتی داریم؛ مثلا این که ثابت نگه داشتن تعرفه مخابرات از ۱۲ سال قبل تا امروز- در حالیکه هزینه ها هر روز افزایش می یابند- درست نیست. ما می توانیم در اینباره اظهار نظرکنیم. هم اکنون توازنی بین هزینه ها و درآمدهایمان نداریم و ادامه این مسیر هر بنگاه اقتصادی را با مشکل مواجه کرده و به زمین می زند. ما این حق را داریم که این چالش را اعلام نماییم و معتقدم حتی وزیر محترم هم نسبت به حرف زدن ما و نامه نوشتن مان مشکلی ندارند. سهامداران مخابرات عمدتا نزدیکی و قرابت زیادی با سطوح بالای حاکمیت دارند. چطور است که نمی توانند این چالش ها را در همان سطوح و بدون رسیدن به سطح عمومی حل کنند؟ ما در شرکت مخابرات در بخش لایه اجرا قرار داریم و به نظرم چرایی این سوال را باید از همان سهامداران بپرسید یا مجموعه دولت باید آنرا پاسخ بدهد. ما در بخش مخابرات مجری سیاست ها هستیم و تاکنون هم هرآنچه را که در چارچوب این سیاستگذاری ها و مقررات اعلام شده- حتی اگر به ضررمان بوده- انجام داده ایم. با این وجود ما باید حرف های خودمان را بزنیم و بگوییم که شرکت مخابرات در شرایط ثابت ماندن درآمدها و افزایش هزینه های ناشی از تورم به عدم توازن رسیده که برای کشور مفید نیست. ما باید خدماتی به مردم بدهیم که نیازمند توسعه دائمی زیرساخت ها، به روزرسانی و گستردگی است. وقتی این اتفاق نیفتد؛ مردم متضرر می شوند. سیاستگذار اعتقاد دارد ما شرکت را واگذار کرده ایم؛ اما سهامداران مخابرات بیشتر از آنکه به سودآفرینی شرکت فکر کنند تمایل به بیرون بردن منافع از شرکت مخابرات دارند. با این تفسیر موافقید؟ اول این نکته را اصلاح کنم که با اعداد و ارقام میتوان مشخص کرد منافع شرکت مخابرات در این ۱۲ سال کجا رفته و بیشتر به چه کسی رسیده است، دولت یا سهامداران؟ ما در چندین مبحث به نهادهای دولتی هزینه پرداخت می نماییم. یک بخش، حق پروانه ای است که سازمان تنظیم مقررات از مخابرات دریافت می کند که در حوزه همراه ۳۱.۵ درصد درآمد است (۳ درصد آن به USO اختصاص داده شده است) از بخش ثابت در حوزه دیتا و پیام صوتی به ترتیب ۵ و ۸ درصد از کل درآمد را دریافت می کنند. بخش دیگر مالیاتی است که بر مبنای صورت های مالی انجام می شود و بخش دیگر هم هزینه ای است که به شرکت زیرساخت بابت ارتباطات بین استانی و خدماتی که می گیریم، پرداخت می نماییم. به اینها هزینه فرکانس و نامبرینگ را هم اضافه کنید. اینها درآمدی است که دولت از بنگاه واگذارکرده خود کسب می کند و قابل توجه است. نسبت این درآمد به درآمد سهامداران ۶ برابر بیشتر است. این که می گویند سهامداران برای توسعه شرکت سرمایه گذاری نمی کنند هم به نظرم دقیق نیست. باید بپرسیم ۱۲ سال پیش که خصوصی سازی مخابرات صورت گرفت آیا وسعت شبکه همراه به نسبت امروز بود؟ ما چند نسل ارتقای تکنولوژی در شبکه همراه داشته ایم. این افزایش ها را در تعداد سایت ها، توسعه کیفی شبکه و گستردگی مناطق جغرافیایی و … داشته ایم. اما شبکه تلفن ثابت گرفتار مشکل جدی است. در ۱۲ سال قبل کمترین سرمایه گذاری در شبکه ثابت صورت نگرفته است. این را قبول نداریم. اعداد و ارقام در اینباره هم روشن هستند. وقتی مخابرات واگذار شد کل سوییچ های نصب شده اینترنت پرسرعت کمتر از ۱۰۰ هزار مورد بود؛ در صورتی که امروز بیشتر از ۸ میلیون پورت اینترنت پرسرعت نصب کرده ایم. حدود ۱.۵ میلیون پورت در حوزه FTTH بوجود آمده و همینطور سرمایه گذاری در حوزه VDSL اتفاق افتاده است. تعهد مخابرات در زمینه ۱۰ تا ۱۵ هزار دفتر اینترنت روستایی هم انجام شده است. ضمن این که از زمان واگذاری تاکنون به صورت متوسط سالانه ۶۰۰ تا ۸۰۰ هزار مشتری جدید در تلفن ثابت داشته ایم که امروز به رقم بالای ۳۲ میلیون مشترک رسیده ایم. این تعداد به تناسب درآمدها و سرمایه گذاری ها، قابل قبول است. در پروانه اولیه شرکت مخابرات، ذکر شده بود اپراتور حق دارد اگر به سیاستی اعتراض داشت، آنرا اعلام نماید. متاسفانه در الحاقیه پروانه، این بند حذف شد. این حق مخابرات است که نسبت به سیاست هایی که آنها را مفید نمی داند، اعتراض کند. مدیرعامل شرکت مخابرات ایران می گوید ماهانه ۷۵ درصد درآمد این شرکت، صرف پرداخت حقوق و دستمزد کارکنان می شود. پیشنهاد مشخص شما برای تغییر تعرفه ها چیست؟ پیش از دوره مسئولیت من، پیشنهادهای مخابرات به صورت کتبی به سازمان تنظیم مقررات اعلام شده و بر روی آن کارشناسی صورت گرفته که البته ابهاماتی هم درباره آن داشته اند. پیشنهاد ما بر مبنای هزینه تمام شده و صورت های مالی بوده است. سازمان تنظیم، قائل به این که در بخش ارتباطات ثابت (تلفن ثابت) شرکت سود باشد، نیست. در همین حد که بتواند هزینه هایش را جبران کند، کافی می داند. دوستان ما در مخابرات هم اعلام نمودند که مشکلی نیست و ما تلاش می نماییم از سایر بخش ها سود مورد نظر را تأمین نماییم.
در بخش صوت، پیشنهادات مختلفی با فرمول های مختلف عرضه شده است. یکی فرمول «فلت» است. معمولا در دنیا اینها را نه بر مبنای کارکرد بلکه با نرخ ثابت و شرح وظایف اعمال می کنند. فرمول دیگری که به سازمان تنظیم و شورای رقابت عرضه شده و روی کلیات آن توافق دارند هم این است یک کف ثابت به اضافه کارکردی که از آن کف ثابت بیشتر می شود. روی این پیشنهادات از سال قبل کارشناسی شده و مدیران سازمان تنظیم و شورای رقابت هم روی این فرمول ها توافق نظر دارند منتها اجرایی نشده است. کلیات واستدلال ها را پذیرفته اند؛ اما روی اعداد هنوز توافق نشده است. عدد مورد نظر شما چقدر بوده؟ بر مبنای صورت های مالی، هزینه تمام شده برای هر خط تلفن تا آخر سال ۹۹ ماهیانه حدود ۲۱ هزار تومان بوده است. این عدد کارشناسی شده؛ اما سازمان تنظیم نظراتی دارد که هنوز نهایی نشده است. فکر نمی کنید اگر هزینه خانوارها از این بایت بالا برود امکان دارد خطوط ثابت را جمع کنند و ضریب نفود شما کاهش پیدا کند؟
بله امکانش وجود دارد؛ ولی درصد زیادی نخواهد بود. این افزایش پیشبینی شده برای روستاها، شهرها و کلان شهرها متفاوت می باشد چون کارکرد متفاوتی دارند. بطور قطع سازمان تنظیم هم بر این امر تاکید می کند. اعداد و ارقامی که مخابرات می گوید به تناسب نرخ تورم اصلا قابل توجه نیست. اگر فرض کنید این عدد ۵ هزارتومان به سبد خانوار روستایی اضافه کند به نسبت افزایش سایر اقلام مصرفی، عدد زیادی است؟ممکن است زیاد نباشد اما شاید به تناسب خدماتی که می گیرد منطقی و توجیه پذیر نباشد. کیفیت خدمات شرکت مخابرات آنچنان افت کرده که گاهی اصلا قابل استفاده نیست. سوال این است که کیفیت حاصل چیست؟ کیفیت حاصل بازسازی، نوسازی و نگهداری خوب است. وقتی شرکت مخابرات بابت نوسازی شبکه کابلی چه در شهرها و چه در روستاها توانی ندارد- نه این که نخواهد یا مشکلات را نداند بلکه پولی ندارد که آن در این حوزه هزینه کند- چه اتفاقی می افتد؟ برای مثال سوییچ شهرک اکباتان تهران قدیمی است و باید عوض شود. وقتی ما می گوییم درآمد، منظورمان پولی ست که باید صرف نوسازی خدمات شود. اگر این اتفاق بیفتد بطور قطع کیفیت خدمات افزایش می یابد. میتوان گفت خدمات نوسازی ما با افزایش هزینه ها پس از خصوصی سازی و عدم توانایی تدریجی برای خرید تجهیزات، کند شده است. این مورد به مرور خویش را نشان داده است. اگر نتوانیم نوسازی نماییم، این مسائل به وجود می آید که طبعا در همه بخش ها یکسان نیست. مثلا ما بر مبنای توانایی ای که داشتیم فیبرنوری را تا منازل برده ایم. کافوهای مسی را جمع کرده و آنها را به کافوهای نوری تبدیل نموده ایم و جاهایی که این اقدامات انجام شده، هیچ مشکلی از بابت سرعت، نویز و… نداریم. یکی از شکل های درآمدزایی مخابرات همکاری با شرکتهای FCP است که البته از وقتی PAPها آمدند با مخابرات مشکل دارند. چرا همکاری بین مخابرات و این شرکت ها شکل نگرفته است؟ این همکاری شکل گرفته؛ اما آن شدت و سرعت لازم را به علل مختلف که از گذشته وجود داشته، نیافته است. ما در چند ماهی که آمده ایم مبحث هم افزایی و همکاری با شرکتهای FCP را در دستور کار داریم. تلاش می نماییم مشکلاتشان را حل نماییم و قراردادهایی که مسکوت مانده اند را به جریان بیاندازیم و اگر لازم است آنها را بازبینی نماییم. هم اکنون ۷ شرکت این قراردادها را امضا کرده اند. ما قائل به این نیستیم که شرکت مخابرات باید به همه مشترکین خدمات بدهد، بلکه معتقدیم سایر شرکت ها هم باید بیایند و در این فرایند نقشی برعهده بگیرند و کارکنند. این هم افزایی می تواند درآمدزایی، رضایت مندی و کیفیت را بالا ببرد. اما شرکتهای FCP همچنان می گویند مخابرات همکاری نمی کند. این قراردادها هنوز بین شرکت ها فراگیر نشده و اجرا نشده است. قراردادها به کنترل های فنی آی تی و تنظیمات و… نیاز دارند که برای چند شرکتی که اول آمده بودند انجام شده و امیدواریم بزودی در همه جا اجرایی شود. شرکت مخابرات نه تنها از شرکتهای FCP بلکه از حضور سایر شرکت ها که همکاری با آنها منجر به افزایش درآمد و رضایت مندی مشترکین شود، استقبال می کند و هیچ گاردی در مقابل آنها نداریم. طبعا کسب و کار همه باید بچرخد و این مهم می باشد که سیاستگذاران به همه بازیگران این عرصه توجه نمایند. با این وجود نامه های اخیر مخابرات درباره رانژه خطوط(آماده سازی خطوط تلفن ثابت برای ارائه اینترنت) و تأمین برق عملا هم مصوبه کمسیون را نقض کرده و هم شرکتهای FCP را گرفتار مشکل کرده است. ببینید مصوبه سازمان تنظیم، مصوب چه سالی است؟ سازمان تنطیم مقررات که آن بالا نشسته و سیاست ها را پی ریزی می کند، می داند که هم اکنون چقدر اختلاف قیمت بین سیم مسی و تعرفه رانژه وجود دارد. هم اکنون میانگین متراژ سیمی که در MDFها استفاده می نماییم ۳۰ تا ۴۰ متر است. به تازگی جلسه ای با شرکتهای FCP داشتیم و روی قیمت به توافقی رسیدیم. به صورت متوسط ۷۴ هزار ۵۰۰ تومان هزینه رانژه کشی و ۴۰ هزارتومان هزینه جمع آوری است؛ اما در مصوبه سال ۹۵ مبلغ ۱۲ هزار تومان برای این کار تعیین شده.
یکی از نگرانی های شرکتهای FCP این است که مخابرات این هزینه را از مشترکان خودش نگیرد که این امر توازن بازار را به هم می زند. نه اینطور نیست. صحبت هایی شده و هماهنگی هایی با سازمان تنظیم شده است. به هر حال کار باید صورت گیرد چون مردم به خدمات احتیاج دارند. چه مخابرات چه شرکتهای FCP در نهایت باید این کار را انجام دهند اما بابت این کار نباید متضرر شوند.
شما می گویید مشکلی نیست و هماهنگی شده اما در عمل این همکاری خروجی ندارد و دولت و رگولاتوری هم آنرا نمی پذیرند. به نظرتان چرا این اتفاق نمی افتد؟ راستش این سوال خود ما هم هست که چرا؟! ما در ماه های اخیر با افزایش قیمت های مختلفی مواجه بوده ایم. اگر شما به نانوایی بروید و یک بار قیمت بیشتری نسبت به روز قبل بگوید، شما چه می کنید؟ در نهایت باید آن مبلغ را پرداخت کنید. همین اتفاق درباره سیم رانژه هم افتاده است و نیازی به استدلال ندارد. همه دوستان ما در سازمان تنظیم مقررات، مخابراتی هستند و تجربه زیادی دارند و می دانند چه خبر است. می گویند برق را از شرکت برق ۱۰ هزار تومان بخرید و به FCPها ۳ هزارتومان بفروشید! این چه منطقی دارد؟ به نظر می آید همه این اتفاقات و چالش ها همچون توقف یا کند شدن روند سرمایه گذاری ها در مخابرات از همان عدم توافق و تفاهم بین سهامداران ناشی می شود. این طور نیست؟ سرمایه گذاری صورت گرفته؛ اما این سرمایه گذاری ها متناسب با آن چه نیاز بوده، که انجام نشده است. این مورد مهمی است. شرکت مخابرات متناسب با درآمدی که به دست آورده در دو بخش سیار و ثابت، سرمایه گزاری نموده است. وقتی هزینه نیروهای انسانی ما در این ۱۲ سال بگونه ای رشد کرده که ۷۵ درصد هزینه های مخابرات را شامل می شود و در مقابل درآمدهای ما افزایش نداشته، چگونه می توانیم به بخش سرمایه گذاری و توسعه بپردازیم؟ وقتی درباره سرمایه گذاری صحبت می شود، شما کل ثابت و سیار را با هم می بینید؛ اما زمانی که به تعرفه ها و درآمد می رسد، سیار را از ثابت جدا می کنید. هم اکنون مشکل اصلی در بخش ثابت است؟ در بخش ثابت، هم اکنون شبکه مخابرات ایران در دورترین روستاهای کشور حضور دارد که این برپایه سرمایه گذاری های سالهای اخیر بوده که در بعضی از موارد با خرید و نوسازی تجهیزات هم همراه بوده اند. پس اینطور نیست که بگوییم سرمایه گذاری ها متوقف شده اند. می توانیم این را تایید نماییم که احتیاج به سرمایه گذاری بسیار بالاست. درآمد شرکت باید بگونه ای باشد که بخشی از آنرا برای سرمایه گذاری توسعه ای کنار بگذارد. در خیلی از شبکه های اپراتوری دنیا سالانه ۱۶ درصد برای سرمایه گذاری کنار می گذارند؛ چون آنها می دانند بخش فناوری اطلاعات به سرعت رشد می کند و اگر سرمایه گذاری سالیانه صورت نگیرد، بطور قطع به مشکل بر می خورد؛ اما درآمد و هزینه های ما باید بگونه ای متناسب باشند که بتوانیم این ۱۶ درصد را کنار بگذاریم. وقتی هزینه نیروهای انسانی ما در این ۱۲ سال بگونه ای رشد کرده که ۷۵ درصد هزینه های مخابرات را شامل می شود و در مقابل درآمدهای ما افزایش نداشته، چگونه می توانیم به بخش سرمایه گذاری و توسعه بپردازیم؟ ما به صورت مستقیم ۱۳ هزار نیروی انسانی در لایه های ستادی با میانگین ۲۸ سال سابقه داریم. حدود ۳۵ هزار نفر نیروی پیمانکاری و ۵۰ هزار نفر بازنشسته هم داریم. میانگین هزینه ای که برای هر نفر حدود ۲۰ میلیون تومان در ماه است. در همین زمینه هم البته یکسری مطالبات بازنشسته ها وجود دارد که پرداخت نشده. برای این مطالبات چه فکری کرده اید؟ پیش از حضور من در مجموعه، صورت جلسه ای با بازنشسته ها امضا شده بود که بر مبنای آن باید مطالبات آنها طی ۵ سال پرداخت گردد که نخستین قسط آن هم در سال ۹۹ پرداخت شد؛ البته بازنشسته ها نظرشان این بود که روند پرداخت، سرعت بگیرد. ما سعی کردیم این کار را انجام دهیم که اسفندماه هم یک پرداخت داشتیم. از آنجائیکه بخشی از مطالبات ما اشخاص حقیقی و حقوقی وصول نشده، در سال ۱۴۰۰ هیات مدیره مصوبه ای داشت که برپایه آن همه مناطق برای وصول این مطالبات تلاش و اقدام نمایند تا بخشی از آنها به واریز مطالبات بازنشسته ها اختصاص یابد. در آخرین جلسه هم مقرر شد مطالبات بازنشسته ها را در بدترین شرایط تا آبان ماه تسویه نماییم. این مورد برنامه اجرایی دارد و تلاش مان این است که زمان وصول مطالبات را کاهش دهیم. آقای وزیر از کوشش برای انتزاع داک و فیبرنوری از شرکت مخابرات اطلاع داده اند. نظرتان درباره این مورد چیست؟ ما هنوز جزئیات آنرا نمی دانیم. این موضوعی حقوقی است چون که از زمان واگذاری با همین زیرساخت بوده است و نمی توان آنرا جدا کرد. الان بخش ثابت سود عملیاتی دارد؟ در سال ۹۹ نه. برپایه صورت های مالی که روی کدال منتشر نموده ایم شرکت اصلی ۱۷۶۰ میلیارد تومان زیان داشته است که نخستین سال زیان دهی در مخابرات است. در نهایت چقدر به همراهی دولت بعدی امید دارید؟ ما مطمئنیم که دولت محترم راضی به اتفاقات بد برای مردم نیستند. هرچه سریعتر این مشکلات حل شود چرخ زودتر به حرکت درمی آید. بنا بر اعلام دبیر سندیکای ICT، شرکتهای تولیدی داخلی با حدود ۲۵ درصد ظرفیت ما کار می کنند. این نشان داده است مشکلاتی هست که مانع تولید و حرکت است. اگر این موانع برطرف شود حتما چرخ تولید و توسعه به حرکت در می آید و زیرساخت ها هم توسعه می یابد. ما برای سال ۱۴۰۰ منتظر تایید تعرفه ها نمانده ایم. هرچند امیدواریم و مدام پیگیری می نماییم که تصمیمات بزودی نهایی و اعلام شوند. یک خبر خوب این است که در هیات مدیره تصمیم به سرمایه گذاری ۴ هزار و ۵۰۰ میلیاردی گرفته ایم و مقدمات و مصوبات آن تهیه شده است و تمام طرح های ما برای توسعه ۲ میلیون پورت استانی با همه جزئیات و طرح های آماده شده و پیش زمینه اجرایی آنها هم به استان ها ابلاغ گردیده است. اگر وزارت خانه و به خصوص سازمان تنظیم کمک کنند تا شرکت مخابرات به دور طبیعی خودش برگرد همه بازیگران این عرصه از مردم تا شرکتهای دخیل، منفعت می برند.
منبع: روش سئو
