یک ˮبذر سایبریˮ که مانند یک گیاه رشد می کند و برای طراحی سازه ها از مواد موجود در محیط استفاده می نماید توسط محققان ساخته شده و می تواند انقلابی در صنعت تولید سازه های حمل و نقل و پزشکی ایجاد نماید.
به گزارش روش سئو به نقل از ایسنا و به نقل از ایندیپندنت، این “بذر” حاوی هزاران داده است که به صورت دیجیتالی روی آن کدگذاری شده اند. این داده ها شامل اطلاعات ضروری، خصوصیت ها و سایر پارامترها مانند وزن، قد، رنگ و چگالی است. بذرهای ساده می توانند حاوی ۵۰ خط داده باشند که روی هر سطر شش داده ثبت شده است.
سپس این بذرها تلاش می کنند تا به طرحی خاص تبدیل شوند که توسط محققان دانشگاه کوئینز در بلفاست(Belfast)، لاگبورو(Loughborough) و یورک(York) طراحی شده است.
این بذرها در یک برنامه کَد(CAD) به شکل یک سلول رشد خویش را آغاز می کنند تا زمانی که به بالاترین حد پارامتری که برای آنها طراحی شده است برسند.
برای مثال، یک مربع ۱۰ سانتی متری می تواند تا رسیدن به طول مشخصی رشد کند تا زمانی که الگوریتم آن جهت رشد را تغییر دهد.
هم اکنون نتایج به دست آمده تصادفی هستند اما در نهایت نظم خواهند گرفت تا برای انسان ها کارآمدتر باشند.
پروفسور مارک پرایس(Mark Price) می گوید: بذر سایبری درون یک مدل کامپیوتری مانند ساقه یک گیاه در طبیعت رشد می کند و بلند و بلندتر می شود.
این بذر برای ایجاد ساختاره های پیچیده تقسیم می شود اما این ساختارها تنها در شرایطی خاص قابل مشاهده خواهند بود.
این “بذر” رشد می کند و در نهایت جوانه می زند و در این زمان رفتارش را تغییر می دهد و به رشد سنسورهای مصنوعی می پردازد.
برای مثال دانه ی یک دوچرخه در بلفاست می تواند با استفاده از فلز این وسیله را ایجاد نماید. دانه ای مشابه در بمبئی می تواند برای ساخت آن از چوب بامبو استفاده نماید. در نهایت میتوان آنها را به شبکه ابری متصل کرد تا محصولات برپایه تقاضا تولید شوند.
این فناوری را میتوان در طراحی تعداد زیادی از وسایل نقلیه و هواپیماها مورد استفاده قرار داد.
هم اکنون محققان در تلاشند تا با کمک این فناوری طراحی های ساده ای برای ساختارهایی مانند داربست ها، سازه های مهندسی ساده که از دوچرخه و هواپیماها ساده ترند ایجاد کنند.
این امکان وجود دارد که این بذر قبل از رشد در مورد محیطی که در آن قرار دارد اطلاعاتی داشته باشد و محدودیت ها را بداند.
محققان تابحال طراحی برای سازه های پیچیده تر مانند دنده انجام نداده اند اما پروفسور پرایس به ایندیپندنت گفته است که اطمینان دارد از این برنامه میتوان برای طراحی چارچوب یک هواپیما طی دو دهه آینده بهره برد.
هم اکنون این “بذرها” در یک فرآیند تکاملی مصنوعی ساخته می شوند که در آن صدها طرح ایجاد می شود و طرح های مفید بوسیله ی یک برنامه کامپیوتری گزینش می شوند.
یک کامپیوتر معمولی می تواند این کار را در عرض چند ساعت انجام دهد و یک کامپیوتر با عملکرد بالا می تواند در چندین ثانیه این کار را به انجام برساند. زمانی که طراحی های پیچیده تری مورد نیاز باشد محققان باید محدودیت های محیط همچون دما، مغناطیس و وزش باد را شبیه سازی کنند. این کار می تواند هزینه بر باشد.
پروفسور پرایس می گوید: یکی از فواید این بذرها این است که میتوان با کمک آنها به طرح هایی جدید که هیچ وقت به ذهن انسان نمی رسد دست یابیم.
منبع: روش سئو
