تصاویری که هرکدام برای اهداف علمی مختلفی ثبت شده اند، فارغ از نتیجه گیری های علمی بسیار حیرت انگیزند.
به گزارش روش سئو به نقل از ایسنا و به نقل از ادونسد ساینس، تصاویر زیر نشان دهنده ی تحقیقات و فعالیت علمی دانشمندان و پژوهشگران در زمینه های مختلف است که علاوه بر موضوعات علمی جالب، جزییات حیرت انگیزی را به نمایش می گذارند.
این ساختار برگ مانند، بلورهایی از چارچوب های فلزی – آلی دو فلزی (MOF) هستند که از نسبت یک به یک کاتیون های Cu۲+ و Zn۲+ تشکیل شده اند. از این چارچوب های فلزی-آلی در باتری های سدیم-گوگرد استفاده می شود. این باتری ها ساخته ی “دنیس یو” (Denis Yu) و “آندری روگاچ” (Andrey Rogach) با کمک پژوهشگران چینی هستند. آنها امیدوارند بتوانند مشکل حل شدن گوگرد در باتری را حل کنند و طول عمر باتری ها را بالا برند.
“پیتر تسنگ” (Peter Tseng) و همکارانش از دانشگاه کالیفرنیا به بررسی نفوذ سیالات برای ایجاد هیدروژل های سه بعدی قابل برنامه ریزی با شکل و عملکرد قابل تنظیم پرداختند. یکی از شکل های به وجود آمده مانند یک ماهی بود که در تصویر بالا قابل مشاهده می باشد.
آبژل یا هیدروژل ها طبقه ای متنوع از مواد هستند که همانطور که از اسم آنها پیداست، ژلی هستند که ماده اصلی تشکیل دهنده آنها آب است.
“پو” (Xiong Pu) و “ژانگ لین وانگ” (Zhong Lin Wang) از آکادمی علوم چین در پکن الاستومری ساخته اند که مشکلات معمول این پلیمرهای الاستیکی همچون نشتی و تبخیر را ندارد.
این الاستومرها شفاف، منعطف و هادی هستند.
الاستومرها پلیمرهای الاستیکی هستند که قابلیت انعطاف پذیری بالایی دارند و درمحصولاتی چون لاستیک اتومبیل و برف پاک کن مورد استفاده قرار می گیرند. از این الاستومرها می توان در دستگاه های الکترولومینِسانس و سنسورهای نانوژنراتور نیز بهره برد.
الکترولومینِسانس یک پدیدهٔ الکتریکی است که یک ماده در اثر عبور جریان الکتریکی از آن یا قرار گرفتن در معرض میدان الکتریکی، نور ساطع می کند و نانوژنراتورها انرژی گرمایی را به انرژی الکتریکی تبدیل می کنند.
تولید مدلهای سه بعدی عروق خونی روشی اقتصادی و اخلاقی برای آموزش پزشکی و آناتومی است، اما مدلهای فعلی خیلی با عالی بودن فاصله دارند. “جنون کیم” (Joonwon Kim) و همکارانش از دانشگاه علم و صنعت پوهانگ در کره ی جنوبی روشی جدید برای ساخت رگ های خونی مصنوعی با کارایی بیشتر یافته اند. آنها با بهره گیری از قالب های پوشیده شده با موم موفق به تولید عروق مصنوعی خون شدند که در عرض ۳۰ ثانیه خشک می شود.
پیشرفت در تحقیقات مربوط به آنزیم ها، پتانسیل قابل توجه آنها در درمان غدد را نشان میدهد که با انتقال کارآمد پروتئین ها به محل غده ارتباط دارد.
تحقیقات جدید توسط “شیان-ژنگ ژانگ” (Xian-Zheng Zhang) و همکارانش یک حامل پروتئین به نام نانودرام (nanodrum) را که از فلز مایع تولید شده است، نشان میدهد.
نانودرام آنزیم ها را به محل غده می برد. آنزیم در محیط اسیدی به وجود آمده توسط غده فعال می شود و با ترشح هیدروکسیل سلول های سرطانی را از بین می برد.
“سانگ هو جین” (Sung-Ho Jin) و “جینهان یون” (Jinhwan Yoon) از دانشگاه ملی پوسان (Pusan) در کره با هدف تولید نسل بعدی نمایشگرهای انعطاف پذیر و سنسورهای پوشیدنی قصد ساخت موادی کشسان و با دوام را دارند.
آنها از “ionogel” برای این کار استفاده کردند “ionogel” ترکیبی تولید شده از یک مایع یونی است. آنها موفق به ساخت ماده ای انعطاف پذیر شدند که در تصویر بالا قابل مشاهده می باشد.
در این تصویر مجموعه میکروالیاف های رنگی دیده می شوند که توسط “Jingwei Xie” و همکارانش در دانشگاه نبراسکا کنار هم قرار داده شده اند. او و گروهش در تلاشند تا از این الیاف برای ساخت ایمپلنت پزشکی استفاده کنند. آنها از الیاف قابل استفاده روی باندهای کوچک پزشکی استفاده کردند تا بعنوان یک داربست به بازسازی سلول کمک نماید. در آزمایش های انجام شده نتایج امیدوارکننده ای به دست آمد و همین طور این الیاف خواص ضد باکتریایی از خود نشان دادند.
به نمایش درآوردن اجزای سلول با وضوح بالا کار چالش برانگیزی است. چسباندن مواد فلورسنت به اجزای سلول یکی از راه های انجام این کار است، اما این رنگ ها ممکنست از بین بروند.
“چنگفنگ وو” (Changfeng Wu) و گروهش نانوذرات پلیمری به وجود آورده اند که به سلول متصل می شود و به نمایش آن کمک می نماید. تصویر بالا میکروتوبول هایی (ریزلوله) را نشان میدهد که با چندین رنگ از نانوذرات پلیمری نشانه گذاری شده اند.
تحقیقات زیادی بر روی نمایشگرهای نسل آینده در حال انجام می باشد و دیودهایی که در این تصویر مشاهده می کنید، بطور نظری هم می توانند نور را تشخیص دهند و هم می توانند آنرا ساطع کنند. “شیانگ یانگ جی” (Xiangyang Ji)، “یونگجین وانگ” (Yongjin Wang) و گروهشان تایید کردند که امکان استفاده از دیودهای چندمنظوره در نمایشگرها وجود دارد.
سلول ها در محیط طبیعی خود به شکل سه بعدی رشد می کنند و شبیه سازی آنها در محیط های آزمایشگاهی دشوار است. “یان-لینگ لیو” (Yan-Ling Liu)، “وی-هوآ هوانگ” (Wei-Hua Huang) و گروهشان قصد دارند داربستی انعطاف پذیر و سه بعدی برای شبیه سازی ریزمحیط های سلولی ایجاد کنند. این ساختار با اتصال شبکه ای از پپتیدهای متصل به نانولوله های طلا به پلی دی متیل سیلوکسان به وجود آمد.