روش سئو: بگفته کارشناسان شرکت ˮنورثروپ گرومنˮ، فضاپیماهای سبک تر از هوا می توانند حیات بیگانه را در ابرهای زهره جستجو کنند، اما آیا واقعاً می توانند چنین کاری کنند؟
به گزارش روش سئو به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، فضاپیماهای سبک تر از هوا ممکنست روزی به کاوش ابرهای سیاره زهره و بررسی نشانه هایی از حیات باستانی در این سیاره کمک کنند.
پروژه “پلتفرم مانورپذیری جوی ناهید”(VAMP) که در سال ۲۰۱۴ توسط شرکت “نورثروپ گرومن”(Northrop Grumman) پیشنهاد شد، می خواهد فضاپیماهای سرنشین دار سبک تر از هوا را از فضا به سمت اتمسفر بالای زهره ارسال نماید.
حالا یک بیانیه مطبوعاتی از دانشگاه “وست ویرجینیا” نشان میدهد که مهندسان درحال توسعه نرم افزاری هستند که به فضاپیماهای مشابه این امکان را می دهد تا جو زهره را بطور مستقل و خودران کاوش کنند.
آیا می توانیم انسان را به زهره بفرستیم؟
هدف اصلی پروژه جدید پژوهشگران دانشگاه “وست ویرجینیا” ارائه یک راهکار نرم افزاری است که به هواربات های هیبریدی اجازه می دهد تا جو زهره را کاوش کنند. پژوهشگران ادعا می کنند که نرم افزار آنها مسیرهای پرواز را بهینه می کند و در عین حال بادهای شدید و شدت نور خورشید را در نظر می گیرد و اجازه می دهد پروازهای طولانی تری برنامه ریزی شود.
طرح مفهومی اولیه “نورثروپ گرومن” در مورد یک سفینه خود باد شونده بود که به اندازه کافی سبک باشد تا بتواند با انرژی کمی پرواز کند و در عین حال به اندازه کافی پایدار و مقاوم باشد تا بتواند بادهای شدید جو زهره را تحمل کند و در آن بادها حرکت نماید. این فضاپیما در طول روز از خورشید انرژی می گیرد و در شب تقریباً بدون نیاز به هیچ نیرویی روی جو زهره سُر می خورد.
از دیگر پیشنهادات اخیر با این منظور می توان به “مفهوم عملیاتی زهره در ارتفاع بالا”(HAVOC) که توسط ناسا پیشنهاد شده است، اشاره نمود که ماموریت های سرنشین دار را برای کاوش ابرهای زهره با بهره گیری از فضاپیماهایی با بال های بزرگ خورشیدی پیشنهاد می دهد.
فضاپیمای “نورثروپ گرومن” می تواند در چنین جایی قابل استقرار باشد.
زهره زمانی سیاره ای قابل سکونت و شبیه به زمین بوده است
اگر یک فضاپیمای “پلتفرم مانورپذیری جوی ناهید”(VAMP) به زهره برود، اطلاعاتی را جمع آوری می کند و اطلاعات ارزشمندی را برای سایر ماموریت های اکتشافی آینده ارائه می کند.
همانطور که پژوهشگران دانشگاه “وست ویرجینیا” اشاره می کنند، تحقیقات اخیر نشان میدهد که سیاره زهره یک پروسه تغییر آب و هوایی را پشت سر گذاشته است که سطح آنرا از یک سیاره زمین مانند به یک دنیای جهنمی غیرقابل سکونت تبدیل نموده است. به این ترتیب، هرگونه اطلاعات جمع آوری شده توسط ماموریت های آینده ممکنست بینش ارزشمندی را در مورد تغییرات آب و هوایی زمین در آینده به ما عرضه نماید.
در عین حال، یک مطالعه در سال ۲۰۲۰ نشان داد که به علت وجود یک “نشانه زیستی” به نام “فسفین”(phosphine) در زهره، این احتمال وجود دارد که ابرهای زهره میزبان و پناهگاه حیات بیگانه باشند. بدین سبب به لطف افرادی مانند پژوهشگران دانشگاه “وست ویرجینیا” و شرکت “نورثروپ گرومن”، ممکنست به زودی شاهد اکتشاف ناوگانی از هواپیماهای خودران باشیم که اسرار پنهان در ابرهای زهره را کشف می کنند. با این وجود، ابتدا باید نرم افزاری توسعه یابد که شرایط را در قسمت های بالای جو سیاره محاسبه کند.
سیاره زهره چگونه است؟
سیاره زهره یا ناهید به ترتیب نزدیکی به خورشید، دومین سیاره زمین مانند منظومه شمسی است که در مداری میان مدارهای زمین و عطارد قرار گرفته است. سیاره زهره از نظر مداری، نزدیک ترین فاصله به زمین را دارد. زهره بعد از ماه، درخشان ترین جرم آسمانی طبیعی است که به هنگام شب در آسمان زمین دیده می شود.
سیاره زهره، بدون قمر است و در مدار تقریباً دایره واری به دور خورشید می گردد. این سیاره از بسیاری دیدگاه ها همچون اندازه، جرم، گرانش و ترکیبات ساختاری به زمین شبیه است و به خاطر همین نزدیکی ها آنرا “خواهر زمین” نیز خوانده اند. زهره از نظر جرم و حجم، هفتمین جرم بزرگ و پرجرم در منظومه شمسی است.
زهره گرم ترین سیاره در منظومه شمسی است. این سیاره دارای هواکره است. هواکره ضخیم و غلیظ آن سبب می شود که دیدن سطح آن با چشم غیرمسلح، دشوار باشد. بیشتر هواکره آنرا کربن دی اکسید تشکیل داده و در ابرهای بالایی آن قطره های ریز سولفوریک اسید وجود دارند. وجود کربن دی اکسید در هواکره این سیاره که گرما را در سیاره نگه می دارد، دمای آنرا به مقدار بسیار چشم گیری (۴۸۱ درجه سلسیوس نزدیک سطح سیاره) افزایش داده است.
در شهریور ۱۳۹۹ بود که نشانه های احتمالی از حیات(وجود گاز فسفین) در این سیاره دیده شد.
این سیاره یکی از سیاره های سنگی و فشرده و دارای آتشفشان های فعال، زمین لرزه و رشته کوه است. زمان لازم برای یک دفعه گردش این سیاره به دور خورشید ۲۲۵ روز زمینی است. بیشتر سطح زهره از صفحات گدازه های آتشفشانی پدید آمده است. از هنگام پیدایش زهره و مدت ها بعد از آن، کنش های آتشفشانی چنان زیاد بوده که سطح سیاره، چندین بار بازسازی شده و هرگونه نشانه برخورد شهاب سنگ را از بین برده است. آخرین بازسازی سطحی که بین ۳۰۰ تا ۵۰۰ میلیون سال پیش در این سیاره رخ داده هرگونه کنش زمین ساختی بَعدی در زهره را آرام کرده و سطحی یکپارچه و سخت به آن داده است.
با در دست نبودن داده های لرزش سنجی، گشتاور لختی و جزییات زمین شیمی از ساختار درونی سیاره زهره، آگاهی کمی از ساختار داخلی و ژئوشیمی این سیاره در دست است. دو دیدگاه درباره ساختار درونی سیاره زهره وجود دارد. بنظر می رسد به خاطر نزدیکی اندازه، جرم، چگالی زهره و زمین، لایه های درونی زهره مانند زمین، از پوسته، گوشته احتمالاً جامد و هسته مذاب تشکیل شده باشد و هسته این سیاره نیز مانند زمین تلفیقی از آهن و نیکل باشد.
زهره در سنجش با بیشتر سیاره ها در منظومه شمسی همچون زمین، کروی تر است و به دلیل چرخش بسیار آهسته دور محوری آن، پدیده تورفتگی یا مسطح شدن قطب ها و برآمدگی یا تورم نواحی استوایی در آن، کمتر از دیگر سیاره ها رخ می دهد. طول یک شبانه روز در سیاره زهره از یک سال این سیاره کمی بلندتر است.
سیاره زهره بدون قمر است، ولی از بسیاری دیدگاه ها مانند اندازه، جرم، گرانش و ترکیبات ساختاری به زمین شبیه است و به خاطر همین نزدیکی ها آنرا سیاره “خواهر زمین” خوانده اند.
گرانش سیاره زهره نزدیک به ۹۱ درصد گرانش زمین، جرم آن نیز نزدیک به ۸۱ درصد جرم زمین و چگالی آن نزدیک به ۹۵ درصد چگالی زمین است.
بر پایه یافته های سال ۱۹۶۷ میلادی، سیاره زهره دارای میدان مغناطیسی بسیار ضعیفی است. بنظر می رسد به علت چرخش بسیار کند زهره، هسته مذاب آن(خاستگاه پیدایش میدان مغناطیسی) حرکت زیادی نداشته و میدان مغناطیسی آن ضعیف باشد. اما گرمایی که در میلیونها سال در درون سیاره حبس شده، به شکل ناگهانی و مانند کارهای آتشفشانی بسیار بزرگ آزاد شده و شکل سطحی سیاره را دگرگون می کند.
زهره دارای هواکره نیز هست. هواکره ضخیم و غلیظ آن سبب می شود که دیدن سطح آن بسادگی ممکن نباشد. تفاوت بزرگ زهره با زمین، هواکره آنست که ۹۶٫۵ درصد آنرا کربن دی اکسید و ۳٫۵ درصد آنرا نیتروژن تشکیل داده است.
زهره گرم ترین سیاره در منظومه شمسی است. نور آفتاب بعد از نفوذ در هواکره این سیاره و جذب شدن توسط سطح آن، بصورت گرما از سطح بازتابیده می شود. اما انبوه کربن دی اکسید هواکره زهره، این گرمای بازتابیده را به دام انداخته و از رها شدن آن در فضای بیرونی جلوگیری می کند. این جذب اضافی گرما که بعنوان اثر گلخانه ای شناخته می شود، میانگین گرمای زهره را بیش از هر سیاره دیگری(حتی سیاره عطارد) در منظومه شمسی بالا برده است. بطوریکه این حرارت برای ذوب کردن فلز سرب کافیست. از ین جهت، پیدایش حیات شبیه به انسان در این سیاره نا ممکن است.
برخلاف چرخش کند سیاره به دور خود، ابرهای آن هر ۴ روز یک دفعه به دور این سیاره می چرخند. در بالای هواکره زهره، طوفان هایی با سرعت ۳۶۰ کیلومتر بر ساعت می وزند. دلیل این سرعت زیاد، انتقال تکانه از حرکت نماید سیاره و لایه های پایینی هواکره به لایه های بالایی آن که غلظت بسیار کمتری دارند، است. در ارتفاع ۱۰ کیلومتری، سرعت باد در حدود ۱۸ کیلومتر در ساعت و به علت غلطت بالای هواکره در نزدیکی سطح سیاره سرعت باد تنها ۳ کیلومتر بر ساعت است. همین طور به علت غلظت بالای هواکره، نور شدید آذرخش های عظیم به سطح زهره نمی رسد.
منبع: روش سئو
