به گزارش روش سئو دانشمندان مبادرت به ساخت یک سر رباتیک به شکل یک کودک کرده اند که از ابراز احساسات و حالات چهره آن می تواند در مطالعات روان استفاده گردد.
به گزارش روش سئو به نقل از ایسنا و به نقل از نیو اطلس، هنگام انجام مطالعات در مورد نحوه واکنش افراد به ابراز احساسات مختلف، چهره های واقعی انسان امکان دارد هر بار آن احساسات را دقیقاً به یک شکل ابراز نکنند و عکس ها یا ویدئوها هم خیلی اثرگذار نیستند. بنابراین است که دانشمندان یک سر رباتیک برای انجام این کار ساخته اند.
این سر رباتیک معروف به “کودک اندرویدی” که “نیکولا” نام گرفته است، بوسیله ی یک گروه رباتیک ژاپنی ساخته شده است. این سر رباتیک می تواند شش احساس شادی، غم، ترس، خشم، تعجب و نفرت را نشان دهد.
“نیکولا” همراه با پوست سیلیکونی منعطف و شبه واقعی خود، ۲۹ محرک پنوماتیکی را در خود جای داده است که حرکات ماهیچه های مصنوعی درون صورت وی را کنترل می کنند. همینطور از شش محرک اضافی برای حرکت سر و کره چشم وی استفاده شده است.
مکان های محرک ها با استفاده از “سیستم کدگذاری کنش صورت”(FACS) تعیین شده است که مشخص می کند کدام “واحدهای بیولوژیکی کنش صورت” یه همان عضلات و گروههای عضلانی در بیان احساسات خاص استفاده شوند.
نکته مهم این است که چون این محرک ها با هوا کار می کنند، بسیار نرم و بی صدا کار می کنند. این سبب می شود که “نیکولا” بیشتر شبیه به یک کودک واقعی به نظر برسد و کمتر شبیه به یک ربات باشد.
داوطلبان در آزمایش ها توانستند به دقت تشخیص دهند که “نیکولا” چه احساساتی را از خود بروز می دهد، باآنکه تشخیص بعضی از آنها آسان تر از برخی دیگر بود. برای مثال، از آنجاییکه پوست این ربات به راحتی پوست واقعی انسان چین نمی خورد، تشخیص ابراز انزجار و نفرت که در بیان آن پوست اطراف بینی چین و چروک می خورد، دشوارتر بود. دانشمندان با توسعه بیشتر این ربات درحال رفع چنین کاستی هایی هستند.
دکتر “واتارو ساتو” دانشمند ارشد این پروژه می گوید: در کوتاه مدت، سرهای رباتیک مانند “نیکولا” می توانند ابزار تحقیقاتی مهمی برای روان شناسی اجتماعی یا حتی علوم اعصاب اجتماعی باشند، چون که آنها در مقایسه با انسان ها، در کنترل رفتارهای خود بهتر عمل می کنند و می توانند تحقیقات تجربی دقیق را از تعاملات اجتماعی انسان تسهیل کنند.
همینطور این فناوری امکان دارد در ربات های مراقبت کننده از انسان با بدنی کامل گنجانده شود تا انسان ها بتوانند به لطف چهره های مبین احساسات شان با آنها ارتباط برقرار کنند.
این تحقیق در مجله Frontiers in Psychology انتشار یافته است.
