به گزارش روش سئو با گسترش استفاده از خودروهای قابل اتصال به اینترنت، مزایا و معایب بسیاری برای این حوزه مطرح می گردد.
به گزارش روش سئو به نقل از ایسنا و به نقل از فیز، شركت های خودروسازی با كمك اتصال به اینترنت، دوربین ها و حسگرهایی كه در سال های اخیر در بیشتر وسایل نقلیه تعبیه شده اند، می توانند اطلاعات بسیاری به دست آورند. دسترسی به اینترنت، امكان قفل گشایی خودروها را هنگام گم شدن ممكن می كند. به این ترتیب، می توان خصوصیت های ایمنی را به صورت بی سیم ارتقا داد و برنامه تعمیر و نگهداری برپایه عملكرد آنها ممكن می گردد.
برپایه نظریات پژوهشگران، فاصله ما از آینده ای كه در آن، همه خودروها به مودم مجهز باشند، دور نیست. شاید امكان جمع آوری داده های بیشتر در مورد رانندگان، امكان سوءاستفاده از این اطلاعات را هم فراهم آورد.
در مورد این قابلیت، سوالاتی هم مطرح شده اند كه در اینجا به مهمترین آنها پرداخته می گردد.
س: چه نوع خودروهایی، به جمع آوری داده ها می پردازند؟
ج: در سال ۲۰۱۶، از هر پنج خودرویی كه به صورت جهانی فروخته شدند، یك خودرو قابلیت اتصال به اینترنت داشت اما تا سال ۲۰۲۰ این تعداد، به سه خودرو از هر چهار خودرو خواهد رسید. در نتیجه، اگر با یك خودروی تویوتا كورولا مدل ۲۰۰۹ رانندگی كنید، احیانا باید نگران ردیابی و جمع آوری داده ها به وسیله تلفن همراه باشید اما با جایگزین شدن مدلهای جدید، پیدا كردن خودرویی كه قابلیت جمع آوری داده و ارسال آن به سازندگان را نداشته باشد، دشوار خواهد بود.
س: كدام یك از شركت های خوروسازی، به استفاده از این روش تمایل دارند؟
ج: سال گذشته، شركت “جنرال موتورز” (General Motors) در گزارش خود از وجود ۴۶ درصد خودروی خودران اطلاع داد. گزارش شركت های دیگر هم به این قرار است: “ب ام و” (BMW)، ۲۰ درصد، “آئودی” (Audi)، ۱۴ درصد و “مرسدس بنز”(Mercedes Benz) 13 درصد. به علاوه، خودروی مدل S تسلا از سال ۲۰۱۲ با قابلیت اتصال عرضه شده است. به قول این شركت، بزرگترین بازارهای فروش خودروی قابل اتصال به اینترنت در سال گذشته، چین با ۳۲ درصد، آمریكا با ۱۳ درصد، آلمان با ۱۱ درصد و انگلستان با ۹ درصد تولید بوده اند.
داده هایی كه در “جعبه های سیاه” ذخیره می شوند و وسایل نقلیه را در تصادف بررسی می كنند، در اختیار رانندگان هستند. پلیس و مسئولین بیمه با رضایت راننده می توانند این داده ها را مورد بررسی قرار دهند اما هیچ قانونی در ارتباط با داده هایی كه شركت های خودروسازی با كمك اتصالات اینترنتی در مورد وسیله نقلیه گردآوری می كند، وجود ندارد.
خوروسازان چینی تصمیم گرفته اند جزئیات مربوط به خودروهای متصل به اینترنت را در اختیار دولت بگذارند. تاكنون، خودروسازان كمی در آمریكا حاضر شده اند داده های مربوط را به مشورت با مالك خودرو در اختیار دولت بگذارند. بیست شركت همچون جنرال موتورز، هیوندای و مرسدس بنز، توافق نامه داوطلبانه ای را در سال ۲۰۱۴ امضا كردند تا اجازه داشته باشند اطلاعات مربوط به موقعیت مكانی، سلامت یا رفتار راننده را در اختیار شخص سوم بگذارند. در این توافق نامه، به تایید رانندگان و موافقت آنها نیازی نیست.
یكی از قابل توجه ترین موارد استثنایی این است كه شركت “تسلا موتورز”، داده های مربوط به سرعت راننده در ساعات تصادف است.
س: در صورت موافقت رانندگان، خودروسازان از چه راه هایی داده ها را در اختیار دولت می گذارند؟
ج: در صورت رضایت راننده، شركت های خودروسازی، داده ها را در اختیار مسئولین بیمه می گذارند تا ضرورت شارژ حق بیمه را تشخیص دهند. اگر داده ها برپایه محدودیت سرعت نشان دهند كه راننده محتاط است، این ایده كارآمد خواهد بود اما معمولا مسئولین بیمه به سراغ رانندگانی می روند كه سرعت بالا و ترمزهای شدید آنها ثابت شده است. آنها حتی می توانند بستن یا نبستن كمربند ایمنی را تشخیص دهند.
س: آیا می توان شركت های خودروسازی را از جمع آوری داده منع كرد؟
ج: بیشتر شركت های خودروسازی، به مالكان خودروها اجازه می دهند كه حق انتخاب داشته باشند اما معمولا این قانون، محدود به كاغذ است. برخلاف تلفن های همراه هوشمند، شاید برای تضمین ایمنی و به روزرسانی نرم افزار خودرو، برخی مجموعه داده ها مورد نیاز باشند.
س: آیا این نگرانی وجود دارد كه از داده های مربوط به رانندگان، برای سوءاستفاده و یا ورود به حریم خصوصی آنان استفاده شود؟
ج: همان گونه كه این اتفاق در مورد تلفن های همراه هوشمند رخ داده، در مورد خودروها هم احتمال رخ دادن آن وجود دارد. همان گونه كه شركت های خودروسازی به جمع آوری داده های بیشتر می پردازند، احتمال جستجوی راه هایی برای سودرسانی هم وجود دارد. با وجود صفحات نمایشگر داخلی و نرم افزار نقشه برداری، امكان پخش تبلیغات هم فراهم می گردد.
