روش سئو: دانشمندان در مطالعه اخیرشان مكانیزمی را شناسایی كرده اند كه اجازه می دهد سلول های سرطان پستان در دیگر قسمت های بدن مخفی و سپس پس از چند سال دوباره فعال شوند.
به گزارش روش سئو به نقل از ایسنا و به نقل از مدیكال اكسپرس، نتایج آزمایشات دانشمندان بر روی سلول های انسانی و موش های زنده، نشان دادند كه مكانیسم غیرفعال كردن داروها یا دستكاری ژن، سلول های سرطانی را كنترل می كند و مانع از گسترش آنها می گردد.
حدود ۹۰ درصد علت مرگ و میر در بیماران مبتلا به سرطان پستان توسط “متاستاز”(metastasis) رخ می دهد. متاستاز به گسترش و مهاجرت سلول های سرطانی از یك بافت به بافت های دیگر، گفته می گردد.
دانشمندان كوشیده اند تا متوجه شوند كه چگونه سلول های سرطانی می توانند دهها سال پنهان باقی بمانند و چه چیزی باعث فعال شدن دوباره آنها می گردد.
“كنت هانتر”(Kent Hunter)، یكی از پژوهشگران “موسسه ملی سرطان”(NCI) در بتزدا اظهار داشت: نتایج ما نشان داده است كه سلول های سرطان سینه می توانند در طولانی مدت با استفاده از پروتئین سلولی شناخته شده به نام “اتوفاژی” در بدن بیماران زنده و غیر قابل شناسایی باقی بمانند.
اتوفاژی زمانی رخ می دهد كه هر نوع سلول سالم یا سرطانی، اجزای داخلی را مجبور به زنده ماندن در محیط استرس زا و مغذی می كند.
اتوفاژی بدین مفهوم است كه سلول اجزای خویش را در غشایی بسته بندی كرده، بعد این مجموعه با اندامك های بازیافت سلول درمی آمیزد تا آنزیم های لایزوزوم، مواد مورد نظر را تخریب كنند. بدین ترتیب در اتوفاژی بخش های بلا استفاده تخریب می شوند تا انرژی كافی برای تولید بخش های جدید حاصل گردد.
در این تحقیق محققان توضیح می دهند كه چرا درمان های فعلی مانند جراحی و شیمی درمانی نمی توانند منجر به ریشه كن شدن سلول های سرطان سینه شوند.
هانتر اظهار داشت: خیلی از داروهای سنتی ضد سرطان برای هدف قرار دادن سلول های جدا شده، طراحی شده اند. با این حال، سلول های مخفی، غالبا جدا نمی شوند و نسبت به این نوع داروها مقاوم هستند.
این واقعیت كه آنها در جای دیگری در بدن پنهان می شوند، به سلول ها هم كمك می نماید تا زیر بار درمان های موضعی نروند. طی یك آزمایش، محققان سلول های سرطانی مخفی را به موش ها تزریق كردند.
نیمی از موش ها یك داروی مهاركننده كه مانع از اتوفاژی می شد را مصرف كردند، در حالیكه دیگر موش ها داروهای مصنوعی مصرف كردند. در آزمایش دوم، آنها یك ژن را اصلاح كردند كه اتوفاژی را كنترل كند.
نتایج این مطالعه نشان داد كه هر دو روش به طور قابل توجهی میزان بقای سلول های سرطانی را كاهش داده و مانع از گسترش آنها می شوند.
بدون استفاده از اتوفاژی، سلول های سرطانی ماده سمی را به وجود می آورند و به میتوكندری ها كه واحدهای تولید انرژی در سلول ها هستند، صدمه می رسانند.
هانتر اظهار داشت: برای تعیین اینكه آیا درمان در انسان ها هم موثر خواهد بود یا خیر، باید یك آزمایش بالینی صورت گیرد.
این مطالعه در مجله ” Nature Communications ” منتشر گردید.
