به گزارش روش سئو نتایج یك مطالعه جدید نشان داده است آهسته راه رفتن در سن ۴۵ سالگی امكان دارد نشانه پیری زودرس باشد.
به گزارش روش سئو به نقل از ایسنا و به نقل از گیزمگ، سرعت پیاده روی یا همان سرعتی كه فرد با آن قدم برمی دارد، مدت هاست كه به صورت مؤثر بعنوان نشانگری برای تشخیص سلامت روانی و فیزیولوژیكی افراد مسن مورد استفاده قرار می گیرد.
حالا یك مطالعه جدید و جالب برای نخستین بار نشان داده است كه سرعت راه رفتن می تواند یك اندازه گیری مؤثر از پیری بیولوژیكی برای افراد در دهه ۴۰ زندگی خود باشد.
“تری موفیت” نویسنده ارشد این مطالعه توضیح داد: پزشكان می دانند كه افراد هفتاد و هشتاد ساله كه قادر به راه رفتن عادی نیستند و كند قدم برمی دارند نسبت به افراد مسنی كه سریع تر قدم می زنند، بیشتر به مرگ نزدیك هستند، اما مطالعه ما دوره پیش دبستانی تا میانسالی را تحت نظر گرفته است و دریافتیم كه پیاده روی آهسته علامتی است كه چند ۱۰ سال پیش از سالخوردگی بروز می كند.
داده های به كار رفته در این تحقیق از یك مطالعه طولانی مدت گرفته شده است. این مطالعه ۹۰۴ نفر را در اوایل دهه ۱۹۷۰ از همان بدو تولد زیر نظر گرفته است. تمام ۹۰۴ نفر هم اكنون ۴۵ ساله هستند و در تمام مدت سرعت راه رفتن شان اندازه گیری شده است.
محققان دو فرضیه را در این تحقیق آزمایش كردند كه آیا سرعت راه رفتن در میانسالی می تواند نشانه پیری بیولوژیكی زودرس را منعكس كند یا خیر و اینكه آیا كند راه رفتن در میانسالی می تواند با عملكرد ضعیف روانی و عصبی در دوران كودكی ارتباط داشته باشد یا خیر.
این مطالعه ارتباط مستقیم بین كندتر راه رفتن و شاخصهای جسمی و بیولوژیكی پیری زودرس را نشان داد.
در كندترین داوطلبان، تغییرات ساختاری مغز مانند حجم كلی پایین مغز و ضخامت پایین تر قشر مغز مشاهده شد. این نشان داده است سرعت راه رفتن نه تنها یك علامت منفی برای سالمندان است، بلكه در افراد میانسال هم می تواند نشان دهنده پیری بیولوژیكی زودرس باشد.
این مطالعه همینطور از ارتباط بین آزمایش عصبی شناختی در سن سه سالگی و سرعت راه رفتن در سن ۴۵ سالگی پرده برداشت. این ارتباط به اندازه كافی قوی بود كه بتواند از نمرات تست شناختی در دوران كودكی استفاده نماید تا بتواند سرعت قدم برداشتن ۴۰ سال بعدِ فرد را دقیق پیش بینی نماید.
البته داده های این مطالعه بدون محدودیت نیست. متاسفانه این مطالعه دارای تصویربرداری از مغز و یا داده های سرعت راه رفتن افراد در سنین جوانی نیست. این بدان معناست كه خبری از ردیابی داده ها در طول گذار از جوانی به میانسالی نیست. همینطور معلوم نیست كه چه مكانیزمی می تواند عملكرد عصبی شناختی كودكان و سرعت راه رفتن در میانسالی را پیوند دهد.
این تحقیقات از دیدگاه بالینی نشان داده است كه سرعت راه رفتن امكان دارد یك شاخص مفید از مشكلات سلامتی در میانسالان باشد و این تنها مطالعه ای نیست كه از سرعت راه رفتن بعنوان یك ابزار جدید تشخیصی استفاده می نماید.
تحقیقات اخیر نشان داد كه تحلیل راه رفتن می تواند انواع مختلفی از زوال عقل را در مراحل اولیه كاهش عملكرد شناختی شناسایی كند و حتی پیش از بروز علایم وخیم بینایی، گلوكوم(آب سیاه) را تشخیص دهد.
این مطالعه در مجله JAMA Network Open انتشار یافته است.
